RSS

αγαπητό μου ημερολόγιο..

σε λιγότερο από ένα μήνα, στις 28 Ιουνίου, η αδελφή μου θα φύγει από το σπίτι! Όχι για διακοπές! Παντρεύεται! Το Ματινάκι –που αν γυρίσω πίσω να την δω, νομίζω πως θα κρεμιέται από κάποιο δέντρο, στο σπίτι μας στον Κάλαμο, να ψάχνει για τζιτζίκια-, θα ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας (κάπου στον Κάλαμο)! Και όμως τόσο καιρό είχα κρατηθεί στο ύψος των περιστάσεων. «Ράφτηκα» που λέει και η μαμά μου, αγόρασα το δώρο της, πήγα στο νέο της σπίτι, εγκαινίασα τα έπιπλα της (και όμως.. με έβαλε να κάτσω παντού γιατί είμαι τυχερή, γουρλού και σαββατογεννημένη), της ευχήθηκα, την φίλησα και γύρισα πίσω στο «σπίτι μας» που σε λίγες μέρες δεν θα είναι και «σπίτι της». Κάτι μάλλον δεν είχα υπολογίσει καλά! Δεν ξέρω.. κάτι δεν είχα σκεφτεί.. Προς θεού αγαπητό μου ημερολόγιο.. δεν είχα την αίσθηση πως Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή θα κοιμάται στο διπλανό από το δικό μου δωμάτιο, και Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο μαζί με τον άνδρα της.. αλλά κάπως, κάτι..
Συνειδητοποίησα τι γίνεται στην πραγματικότητα πριν μέρες που «κατεβάσαμε» τα καλοκαιρινά μας ρούχα. Εγώ έκρυβα τα δικά μου χειμωνιάτικα ενώ εκείνη τα έβαζε σε τσάντες για να τα μεταφέρει στο «σπίτι της». Αυτό ήταν το πρώτο σοκ! Τι και αν μου άφηνε περισσότερο χώρο στην κοινή μας ντουλάπα; Δεν με ένοιαζε σου λέω..
Το δεύτερο σοκ, το έζησα δυο μέρες αργότερα, όταν την πήρα τηλέφωνο να την ρωτήσω τι ώρα θα γυρνούσε το βράδυ σπίτι και μου είπε: «Θα πάω στο σπίτι μου. Κοιμήσου εσύ.. και θα τα πούμε αύριο το πρωί. Θα σε ξυπνήσω για να πιούμε μαζί καφέ». Αμέσως κατάλαβα πως οι ολονυχτίες συζητώντας για γκόμενους, ρούχα, δουλειές, διακοπές και ότι άλλο ανήκαν στο παρελθόν! Και αμέσως έκανα την εξής ερώτηση στον εαυτό μου! Ποιος θα με ψάχνει τα βράδια όταν θα βγαίνω; Ποιος θα μου στέλνει τα απίστευτα μηνύματα που έχουν μείνει στην ιστορία, τύπου «πρόσεχε..» ή «μην αργήσεις και σε ψάχνει πάλι ο μπαμπάς» ή «με ποιους είσαι πάλι βραδιάτικα;»; Ε; Ποιος; Η απάντηση ήρθε αμέσως στα αυτιά μου, δια στόματος μπαμπά.. «Σταμάτα να παίρνεις το παιδί τηλέφωνο. Έχει δουλειές στο σπίτι της.. από εδώ και πέρα θα είμαστε οι τρεις μας εδώ!». Ήθελα να πέσει το ταβάνι να με πλακώσει! Ήθελα να φύγω από το σπίτι. Έστειλα μήνυμα σε όλους μου τους φίλους για το ποιος μπορεί να με φιλοξενήσει για λίγο διάστημα μέχρι να συνηθίσω στην ιδέα του «άδειου» σπιτιού. Ευτυχώς.. αν μείνω έστω και πέντε μέρες στον καθένα, υπολογίζω πως θα βγάλω τουλάχιστον 4 μήνες εκτός έδρας! Την τέλεια λύση την έδωσε βέβαια ένας θείος μου που μένει μιάμιση ώρα μακριά από το σπίτι μας, και έχει κάποια σπίτια που νοικιάζει, όταν μου είπε: «Σου παραχωρώ ένα σπίτι μου, όποιο θέλεις, να έρθεις να μείνεις μόνη σου για όσο θες, μέχρι να ηρεμήσεις». Ε.. ναι...
Και το σοκ συνεχίζεται.. το τρίτο κατά σειρά εγκεφαλικό το έπαθα μόλις την Παρασκευή! Γυρνούσα από την δουλειά με ένα συνάδελφο και του έλεγα πως «ο γάμος της αδελφής μου είναι Κυριακή, και μετά θα ακολουθήσει τραπέζι και θα ξενυχτίσω και μετά λέμε λίγα άτομα μαζί με τους νεόνυμφους να πάμε να συνεχίσουμε το πάρτι στη θάλασσα που θα είναι κοντά, και φυσικά θα χρειαστεί την επόμενη μέρα να πάρω άδεια από τη δουλειά γιατί θα έχω πιεί πολύ κτλ..κτλ..» όταν γύρισε με υφάκι και μου είπε: «Θα γυρίσεις μόνη σου σπίτι εκείνο το βράδυ! Το έχεις καταλάβει;»!!!!
Αγαπητό μου ημερολόγιο.. στο λέω και στο υπογράφω! Δεν θέλω την αδελφή μου πίσω.. Θέλω απλώς περισσότερο χρόνο μαζί της. Θέλω να ανοίγει την ντουλάπα μου και να μου τα παίρνει όλα και εγώ να την βρίζω. Θέλω να με ψάχνει παρόλο που μου σπάει τα νεύρα. Θέλω να με ρωτάει με αυστηρό ύφος με ποιον βγαίνω. Θέλω να με ρωτάει άσχετα πράγματα για τα θέματα του περιοδικού. Θέλω να περπατάμε συνέχεια και να ψωνίζουμε μαλακίες. Θέλω να τρώει από το δικό μου πιάτο και να πίνει από τον δικό μου καφέ όπως σήμερα το πρωί που το έκανε και τσίτωσα. Θέλω να με ξυπνάει τα πρωινά επειδή βαριέται μόνη της. Θέλω να την ακούω να γκρινιάζει για την τύχη της που έγινε γυμνάστρια. Θέλω να με κοροϊδεύει κάθε φορά που βγαίνω και λέω πως δεν θα αργήσω. Θέλω να με ακούει όταν έχω κάτι να πω! Και να μου σκουπίζει τα δάκρυα κάθε φορά που κλαίω..
Ουφ!
Μου λείπει ήδη! Και ακόμα δεν έφυγε..
Και να σκεφτείτε πως το σπίτι που θα μένει με τον άνδρα της θα απέχει από το δικό μας μόνο 10 λεπτά με τα πόδια..

Και στα δικά σας!