RSS

Συμφωνείς;

Ο παρακάτω διάλογος πραγματοποιήθηκε τηλεφωνικά πριν δυο μέρες μεταξύ εμού και ενός φίλου, και όχι υπό την επήρρεια μέθης. Να φταίει η ζέστη ή απλώς πρόκειται για ένα ακόμα σημάδι των καιρών;

kat.: Δεν έχει νόημα!
Μ.: Συμφωνείς;
kat.: Εγώ δεν το είπα;
Μ.: Οκ. Τότε και εγώ συμφωνώ!
kat.: Μαζί σου!
Μ.: Συμφωνείς έτσι;
kat.: Μπορώ;
Μ.: Θες;
kat.: Μπορώ!
Μ.: Τότε πάμε!
kat.: Πότε φεύγουμε;
Μ.: Τώρα δεν φεύγουμε;
kat.: Συμφωνείς;
Μ.: Εννοείται..
kat.: Να κάτσω;
Μ.: Κάτσε λίγο..

Και όμως συννενοηθήκαμε. Κάπως έτσι επικοινωνούμε τα τελευταία 12 χρόνια που γνωριζόμαστε! Και σκεφτείτε οτι με αυτό το άτομο μπορεί να πάω και διακοπές! God..

Προβλήματα στο παράδεισο..

Είναι οι μέρες που περνάνε χαζές ή στα δικά μου μόνον μάτια όλα φαίνονται ψεύτικα;

Παρακαλώ..

Φωτιά..

Ελαβα πρωί - πρωί μια πρόσκληση από τον lock-heart (στον ύπνο σου με έβλεπες;)! Πρέπει - λέει - να γράψω που θα έβαζα φωτιά.. Χωρίς παραπάνω σκέψη λοιπόν, σας ενημερώνω οτι πολύ εύκολα θα πετούσα, αυτή τη στιγμή κιόλας, μια βόμβα μολότωφ (μου έχουν μάθει να φτιάχνω, μην αναρωτιέστε..) στο γραφείο μας. Να μην μείνει τίποτα όρθιο.. ούτε μολύβι! Τα συμπεράσματα δικά σας!!
Αντε Σπύρο μου, χαλάλι σου..

υγ. Δεν δίνω τη σκυτάλη σε κανέναν! Αρκετές φωτιές είδαμε! Μην "ανάψουμε" και μεταξύ μας!!

Είμαι σύννεφο!! Οκ;

Ρώτησα πριν καιρό έναν τραγουδιστή (κατά τη διάρκεια της συνέντευξης μας) ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που άκουσαν τα αυτιά του το τελευταίο διάστημα.
Και εκείνος μου είπε: "Η είδηση οτι θα γίνω πατέρας".
Εμεινα! Δεν ξέρω αν σοβαρολογούσε! Δεν ξέρω καν αν ακούει ενδιαφέροντα πράγματα ο συγκεκριμένος, πάντως η ατάκα από μόνη της, λειτούργησε. "Δούλεψε" μέσα μου. Και πριν προλάβω να κάνω περαιτέρω ερωτήσεις, με ρώτησε: "Εσύ; Τι ενδιαφέρον άκουσες τελευταία;". Του ανέφερα, αυτό που μου είπε χαρακτηριστικά, ένας φίλος μου, πριν καιρό: "Κατερίνα..Είσαι τελείως σύννεφο"..
Του φάνηκε καλό..

Για πείτε.. Ποιο είναι το καλύτερο δικό σας τραγούδι, ατάκα, πράγμα, που ακούσατε το τελευταίο διάστημα;

"...μ' αγαπάς;..."

Χθες το βράδυ, ρώτησα κάποια άτομα (φίλους και γνωστούς) αν με αγαπάνε! Από τους εννέα καταγεγραμμένους ψηφοφόρους (έξι άνδρες και τρεις γυναίκες), τα αποτελέσματα που προέκυψαν έχουν ως εξής:
Οι τρεις γυναίκες δεν με αγαπάνε! Το "τσου" που είπαν πιάνεται για απάντηση, έτσι;..
Ενώ από τους έξι άνδρες...
Δυο είπαν: "Αναλόγως.."..
Ενας είπε: "Γιατί, εσύ αγαπάς εμένα;"!
Και οι άλλοι τρεις είπαν: "Σε αγαπάνε άλλοι.."
Δεν φταίει κανείς άλλος! Εγώ που συνεχίζω να διαπραγματεύομαι μαζί τους, τις διακοπές μου..

"Μπα..."

Παρόλο που είμαι από τα άτομα που του αρέσουν τα λόγια, οι κουβέντες, οι σκέψεις..και μάλιστα μια ποικιλία από αυτά, σήμερα θα δώσω τον λόγο στην σιωπή! Οχι γιατί δεν έχω τίποτα να πω αλλά γιατί τα λόγια τελικά, δεν έχουν την παραμικρή σημασία μπροστά στις αβίαστες πράξεις που παρασέρνουν και αιχμαλωτίζουν τα συναισθήματα..

υγ. Κακή διάθεση! Μην μου δίνεται σημασία! Απλώς τέσσερα άσχημα περιστατικά, μου χάλασαν σήμερα την διάθεση!

Το αγαπημένο μου T-shirt..

Η γενιά των βαθυστόχαστων συνθημάτων είναι εδώ! Τη ζω! Εννίοτε με επηρεάζει κιόλας..
Πριν λίγους μήνες η κολλητή μου, μου έκανε δώρο ένα μπλουζάκι σε κίτρινο χρώμα που έγραφε μπροστά "Love is the name. Sex is the game. Forget the name and play the game". Ωστόσο, ένας φίλος μου, μου χάρισε πριν δυο μέρες ένα μαύρο t-shirt που γράφει πάνω "Drink till he is cute!". Και τα δυο είναι υπέροχα διπλωμένα και τοποθετημένα στην ντουλάπα μου. Και σας ρωτάω! Ποιο από τα δυο να προτιμήσω; Να το πάω βάση χρώματος ή συνθήματος;
Μάλλον και τα δυο θα μείνουν εκεί...

"Θέλω να παραιτηθώ"

Θέλω να παραιτηθώ!
Θέλω να παραιτηθώ!
Θέλω να παραιτηθώ!
Θέλω να παραιτηθώ!
Θέλω να παραιτηθώ!
Θέλω να παραιτηθώ!
Θέλω να παραιτηθώ!
Θέλω να παραιτηθώ!
Θέλω να παραιτηθώ!
Θέλω να παραιτηθώ!
Θέλω να παραιτηθώ!
Θέλω να παραιτηθώ!
Θέλω να παραιτηθώ!
Θέλω να παραιτηθώ!

υγ. Θέλω να παραιτηθώ!

"Αντι - Χανιά Report"...

Γύρισα από τα Χανιά! Αναμενόμενο... Βαριέμαι να γράψω για τα Χανιά! Μη αναμενόμενο...
Εντάξει, λίγο πολύ όλοι έχετε πάει, λίγο πολύ όλοι έχετε ακούσει. Ολα λοιπόν - όσα έχετε δει και ακούσει - αλήθεια είναι. Πανέμορφο μέρος, γραφικό, ωραίες παραλίες, καλή νυχτερινή ζωή, ωραίοι άνθρωποι οι Κρητικοί, νόστιμα φαγητά....και ναι! θέλω να ξαναπάω σύντομα. Οι τρεις μέρες δεν μου φάνηκαν αρκετές!
Αλλο είναι αυτό όμως που κάρφωσαν τα μάτια μου, σαν είδαν. Το φεγγάρι που φώτιζε την ήρεμη θάλασσα στο ταξίδι της επιστροφής. Ονειρο σας λέω! Και εκείνη (η θάλασσα....) να αποκτά - έστω και για μια στιγμή - μια απαλή χρυσαφένια απόχρωση, που σε προκαλεί να την αγγίξεις. Και εμείς (εγώ και οι υπόλοιποι της αποστολής) να κινούμαστε πάνω σε αυτό το καλοκαιρινό φόντο. Καλύτερη εικόνα δεν θα μπορούσα ποτέ, ούτε να φτιάξω στο μυαλό μου. "Εχει πανσέληνο", μου είπαν. Είχε...Μάλλον ήταν η πρώτη φορά που με επηρέασε θετικά και μου έβγαλε μια ρομαντική πλευρά. Ο εαυτός μου ήταν αυτός;;;;
Λίγες ώρες μετά, βρισκόμουν στην Αθήνα. Τη μία στιγμή χάζευα το απέραντο γαλάζιο και την επόμενη το απέραντο γκρι του "μεγάλου χωριού"! Αδικο! Κάποια στιγμή, θα γύριζα...Πίκρα!
Ολα είναι δρόμος, όλα γυρίζουν και όλοι κάποια στιγμή επιστρέφουμε σε γνώριμα μέρη! Και αν δεν φτάσουμε, κάποιος λόγος θα υπάρχει! Στα καινούρια που θα έρθουν....

υγ. Βαριέμαι πολύ αυτές τις μέρες....πολύ! Δεν ξέρω γιατί. Πάει και το φεγγάρι!