RSS

και άλλη βροχή!

θεέ μου
τι μπλε ξοδεύεις
για να μην

σε βλέπουμε!

οδυσσέας ελύτης|σηματολόγιον

καλή/ κακή;

πριν λίγο κατάλαβα πως το τριήμερο μου έληξε! ήταν εκείνη η στιγμή που με πήρε μια φίλη να πάμε για περπάτημα και εγώ της είπα πως "πρέπει να κάτσω σπίτι για να προετοιμάσω ερωτήσεις για δυο συνεντεύξεις που θα κάνω μέσα στην εβδομάδα". και τις ερωτήσεις μου όμως έγραψα και κλεφτές ματιές στο "dancing with the stars" ρίχνω και τις κυριακάτικες μου εφημερίδες διάβασα, και το φαγητό μου έφαγα και το ξυπνητήρι μου για αύριο ρύθμισα. και όλα! το μόνο που δεν σκέφτηκα ακόμα είναι τι να απαντώ όταν -το βράδυ κάθε κυριακής- μου λένε: "άντε.. και καλή εβδομάδα να έχουμε".

με ρωτάει εμένα κανείς αν θέλω να έχω καλή εβδομάδα; Α ΜΑ ΠΙΑ.. δηλαδή.. ΑΝΤΕ..

Οτι γίνεται, είναι για καλό;

ή τελικά γουστάρουμε να ζούμε με αυτή την ψευδαίσθηση, γιατί απλώς μας συμφέρει?

έρωτα, όχι πόλεμο.. (σ.σ. για όλα φταίει ο λάμπρος!)

βγήκα χθες πολύ αργά με έναν ηθοποιό! για ποτό! πήγαμε αρχικά να δούμε ένα live στο ψυρρή αλλά κάτι η μέση μου που με πεθαίνει και δεν μπορώ την ορθοστασία, κάτι η ατάκα του "οκ, πάμε τώρα απέναντι να πιούμε ένα ποτό ήσυχα για να μιλήσουμε", κάτι τα λόγια του παπά.. φύγαμε.

πιάσαμε μια συζήτηση για τις σχέσεις. μου είπε πόσο φοβάται να εκτεθεί, πόσους μήνες έχει να δεσμευτεί και τι τον αγχώνει όταν απέναντι του έχει τη γυναίκα της ζωής του.
too much information..
δεν ξέρω αν ήθελα να τα μάθω όλα αυτά.
δεν με νοιάζει.
δεν τον ξέρω.
ούτε πρόκειται να μπω στη διαδικασία να τον μάθω. ποτέ άλλωστε δεν με έψηνε το στυλάκι.. "παίζω στο Εθνικό θέατρο". στα αρχ**** μου. εγώ όμως δεν παίζω γενικότερα..
ξεκίνησε να με ρωτάει διάφορα.. για τις σχέσεις μου, για το πως φαντάζομαι τον υποψήφιο γαμπρό, για το τι με καυλώνει, γιατί χώρησα πριν ενάμιση μήνα κτλ.. η τελευταία και καλύτερη ερώτηση του ήταν: "οι πρώην σου ενδιαφέρονταν για σένα όταν πέφτατε στο κρεβάτι;". του απάντησα ως εξής: "δεν είχα ποτέ παράπονο σε αυτό το κομμάτι. ακόμα και αύριο αν πεθάνω, θα είμαι ευχαριστημένη από τη σεξουαλική μου ζωή.."
και μου απαντάει: "είσαι πολύ τυχερή. εγώ για παράδειγμα όταν κάνω σεξ νοιάζομαι μόνο για μένα. το θέμα είναι να χύσω εγώ. δεν με νοιάζει για την γυναίκα που θα έχω από κάτω μου". η συζήτηση έκλεισε! προφανώς.. δεν θα ανοίξει ποτέ ξανά!

πρώτον, αν είχε έρθει μαζί μου ο λάμπρος την πέμπτη το βράδυ σε ένα τραπέζι δεν θα γνώριζα ποτέ αυτόν. και ποτέ δεν θα μου πρότεινε να πάμε για ποτό!
δεύτερον, έι.. σε εσάς τους άνδρες απευθύνομαι. ΤΙ ΕΧΕΤΕ ΠΑΘΕΙ;
τρίτον (και σημαντικότερο!), μην απορείς λοιπόν αγόρι μου γιατί είσαι μόνος σου!
τέταρτον, υπόσχομαι να μην βάλω ποτέ ξανά τον εαυτό μου σε παρόμοια διαδικασία..

πόλη χιόνι ή πολύ χιόνι;

φεύγω απο τη δουλειά νωρίς. τρέχω στο κολωνάκι. πίνω ένα καφέ στο τιμημένο jk με τον λαμπρούκο και φεύγω τρέχοντας γιατί το χιόνι έχει αρχίσει να καλύπτει τις επιφάνειες. μαγεία. ο λαμπρούκος με αγκαλιάζει ενώ με το μάτι ψάχνω για ταξί. μπαίνω σε ένα από αυτά μιλώντας με τη τζοβάννα στο κινητό η οποία με παρακαλεί να κάνω δυο προσευχές παραπάνω και να παρακαλέσω τον καλό θεούλη να ρίξει πολύ χιόνι για να μην πάμε αύριο στο γραφείο. μέχρι να αποφασίσουμε σε ποιες περιοχές πρέπει χιονίσει και σε ποιες όχι φτάνω σπίτι. πριν μπω μέσα μιλάω και με τον χρήστο της χριστίνας! μπαίνω τελικά στο σπίτι! πάγος. ξεκινάω να φτιάχνω noodles. με παίρνει ο μάκης στο τηλέφωνο για να μου πει πως και εκείνος μαγειρεύει. θυμάμαι εκείνη τη στιγμή πως από το πρωί είχα σκεφτεί να φτιάξω κοτόπουλο. αφήνω τα noodles στην άκρη και συνεχίζω με κοτόπουλο. κλείνω με τον μάκη. τηλεφωνώ στον γιώργο. το κοτόπουλο μου βράζει. με τον γιώργο συζητάω για το concept μιας φωτογράφισης. γελάμε. πάντα γέλαγα με τον γιώργο. καταλήγουμε κάπου. το κλείνουμε. μου τηλεφωνεί η μαμά μου για να μου πει πως θα παραμείνουν με τον μπαμπά μου αποκλεισμένοι στο εξοχικό μας. "μην μου λες.. με στεναχωρείς και δεν θα φάω το κοτόπουλο!" της απαντώ και εκνευρίζεται με το ύφος μου. κλείνουμε γιατί στο σταθερό με καλεί ένας φίλος. κάνω ταυτόχρονα μια "βόλτα", στο νετ. διαβάζω τις ειδήσεις του τελευταίου μισάωρου που έχει ανεβάσει στο σάιτ του ο λάμπρος ενώ ακούω κάτι στο βάθος του διαδρόμου να καίγεται! το κοτόπουλο μου! το σώνω τελευταία στιγμή. κλείνω τον φίλο που μιλούσα. τρώω. φανταστικό σου λέω! ξεβάφομαι. η μουτζούρα της ημέρας φεύγει, η κούραση όχι. η μέρα έχει αλλάξει.. είναι περίπου 00:05. το τηλέφωνο μου χτυπά ξανά. η τζοβάννα μου ανακοινώνει πως στην περιοχή που μένει "το έστρωσε". το κλείνω (επιτέλους!!) και ανοίγω ραδιόφωνο.
και εγώ που νόμιζα πως μόνον εγώ γνώριζα το συγκεκριμένο τραγουδάκι..

http://www.youtube.com/watch?v=NxUqV68l3wE

γιατί τα έγραψα όλα αυτα? για κανένα λόγο. απλώς έτσι..

super

super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super, super..