RSS

όχι ότι σε πολυ νοιάζει..

..αλλά εγώ θα στο πω!
το μπισκότο μας κοιμάται -παρόλο που μας βασάνισε μέχρι να κλείσει μάτι - και είναι από τις στιγμές που θέλω να μπω στο δωμάτιο της, να την ξυπνήσω, να την δω να μου γελάει, να της βάλω την αγαπημένη της μουσικούλα.. μπλα - μπλα - μπλα.. ΝΑ ΤΗΝ ΔΩ!

μόνο που το παιδί μας δεν είναι ρομπότ και δεν μπορεί να τα κάνει όλα όπως τα έχουμε στο νου μας!! γαμώτο!!

υγ1. πόσο χαζομαμά με έχεις κάνει θεέ μου.. 
υγ2. σε ευχαριστώ!

Αυτό το άκουσες;

..πέθανε 2,5 χρονών αγοράκι από εγκαύματα σε ένα χωριό της κρήτης. η 19χρονη μάνα του και ο αγαπητικός της, του έριξαν ένα κουβά με καυτό νερο επειδή λέει "δεν καθόταν ήσυχο"!!

εύχομαι μέσα από την καρδιά μου αυτοί οι δυο να πάνε να αυτοκτονήσουν. είναι το λιγότερο που μπορούν να κάνουν για να εξιλεωθούν! 

Ποτέ ΔΕΝ κατάλαβα..

..γιατί ανοίγοντας το κουτί με τις μπατονέτες και προσπαθώντας να πάρουμε μία, μία ακόμα σηκώνεται με αυτή που έχουμε επιλέξει και πέφτει με χαρακτηριστική άνεση στο πάτωμα..

(ή μάλλον έχω καταλάβει αλλά ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας) 

στην υγεία της μπατονέτας που δεν χρησιμοποιήσαμε λοιπόν!

ναι.. ξέρω.. χαζούλικο ποστ!
προσεχώς θα σοβαρευτώ! μπορεί.. μάλλον.. 

Καλή σκορδαλιά να έχουμε..

Σκέψεις μέχρι την ώρα που θα φάμε τη σκορδαλιά (αν την φάμε δηλαδή)..


  • κοιμούνται όλοι στο σπίτι (σύζυγος και μπέμπα). κάθομαι μόνη μου στο σαλόνι, βλέπω τηλεόραση και.. βλέπω τηλεόραση.
  • νιώθω να κρυώνω αλλά δεν πάω μέσα να πάρω το πουλόβερ μου γιατί θα ξυπνήσει ο σύζυγος. θέλω καφέ αλλά δεν φτιάχνω γιατί το δωμάτιο της μπέμπας είναι κοντά στη κουζίνα και θα ξυπνήσει από τον θόρυβο!
  • εξαιρετικό το Bates Motel. "κατεβάστε το" και δείτε το όσο πιο γρήγορα γίνεται.. ή τέλος πάντων μην το δείτε! δεν θα σκάσουμε κιόλας κυρία μου!
  • ελπίζω στο σημερινό τραπέζι που είμαστε καλεσμένοι να μην υπάρχει μόνον σκορδαλιά. κάτι για ταλιατέλες με σολομό άκουσα χθες και αναθάρησα..
  • βγαίνει πάλι ήλιος. γιούπι! οχι για μένα για τη μπέμπα. να πάει βόλτα με το μάρσιπο στη θάλασσα.
  • χρωστάω κάτι κείμενα. πειράζει; πάλι θα τρέχω τελευταία στιγμή. classic!
  • και να πεινάω νιώθω!
  • δεν ξέρω αν μπορώ να συνηθίσω ξανά την αθήνα.
  • είδα στον ύπνο μου οτι προσπαθούσα να ισορροπήσω σε ένα λεπτό σκοινί πολλά μέτρα από το έδαφος. ένας φίλος με ενθάρρυνε να το κάνω ενώ εγώ δεν έβρισκα τον λόγο. ονειροκρίτη κανείς;
  • βγήκα στη βεράντα ανοίγοντας τα παράθυρα πριν λίγο και είδα δυο κοριτσάκια (να είναι 15; ίσως και λιγότερο) με κόκκινο κραγιόν να μιλούν για κάτι σεξομηνύματα που αντάλλαζαν χθες βράδυ με κάτι αγοράκια. ροδάνι το στόμα τους. αν τους ρωτήσει κανείς τι γιορτάζουμε σήμερα, δεν θα έχουν ιδέα. θα πουν.. "την σκορδαλιά". και που πηγαίνουν 9:15 το πρωί με τόσο κραγιόν; 
  • για μισό λεπτό.. πολύ καλομαθημένους δεν τους έχω;; πάω να ντυθώ και να φτιάξω τον καφέ μου! ε, μα..
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ! ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ.. 

Νεύρα ρε συ.. νεύρα!

καλέ.. δεν σου έρχονται στιγμές που θες να τα σπάσεις όλα μέσα στο σπίτι, να μην μιλήσεις με κανένα άνθρωπο, να μην χτυπάει το τηλέφωνο, να μην παίζει τίποτα η τηλεόραση, να μην θες να βλέπεις κανέναν μπροστά σου και να μπεις στη κουζίνα, να κάνεις ντου στο ψυγείο και να φας οτι δεν έχει λήξει; ακόμα και το τυρί το τριμμένο..
ε, αυτό ακριβώς νιώθω από νωρίς το απόγευμα..

υγ. σήμερα η μπέμπα ή αλλιώς το μπισκότο μας (έτσι το φωνάζουμε μέχρι να του βρούμε όνομα) έκανε το τρίτο της εμβόλιο. ίσως επηρεάστηκα.. τι να σου πω; εκείνη πάντως κοιμάται αυτή τη στιγμή.. Σσσσσσσττττττττ!!! 

Απορίες μιας μάνας.. vol.1

Θα ήθελα να μάθω αν υπάρχει πάνω στον πλανήτη γη, ένας ζωντανός οργανισμός που να συμπαθεί -έστω και στο ελάχιστο- τον Άδωνι Γεωργιάδη..

υγ. χαζούλικο ποστ! κάπως έτσι ξύπνησα όμως.. 

Το παιδί μας & εγώ….

(έβαλες καφέ; παρόλο που θα τα διαβάσεις σε "τίτλους" θα μάθεις ενδιαφέροντα γεγονότα που σηκώνουν καφείνη.. μην σου πω και τσιγάρο! άσε που είναι και κυριακή πρωί.. )

  • αύγουστο του 2011 γνωρίζω τον άνδρα της ζωής μου. τον αγαπώ από την πρώτη στιγμή που τον βλέπω.. οπότε όταν εννέα μήνες μετά μου προτείνει να φύγουμε για επαρχία, δέχομαι με χαρά! η οικογενειακή ιατρική επιχείρηση της οικογένειας του, θα άνοιγε υποκατάστημα κάπου στη Θεσσαλία.. δεν είχα πάει ποτέ προς τα εκεί, όλα όμως μου φαίνονταν σαν μια απίστευτη περιπέτεια! αυτό άλλωστε δεν είναι και η ίδια η ζωή μας;
  • παραιτούμαι από το περιοδικό δυο μέρες πριν μετακομίσουμε! ω, ναι! πολλαπλά και απανωτά εγκεφαλικά νιώθουν συνάδελφοι.. όχι απλώς παραιτήθηκα, όχι απλώς δεν χαιρέτησα κανένα, όχι απλώς δεν κοίταξα πίσω μου φεύγοντας αλλά και δεν επικοινώνησα ποτέ ξανά με κανέναν. σιχάθηκα τόσα χρόνια.. lifestyle my ass.. 
  • βρίσκω αρχικά δουλειά σε εβδομαδιαία εφημερίδα, όμως λίγους μήνες αργότερα και χωρίς να το καταλάβω μπαίνω στην διοικητική οργανωτική ομάδα που διοργανώνει κάθε χρόνο το μεγαλύτερο χριστουγεννιάτικο πάρκο της ελλάδας. 
  • περνάμε υπέροχα. η ζωή στην επαρχία είναι μοναδική. δεν θέλουμε πλέον ούτε επίσκεψη να πηγαίνουμε στην Αθήνα.
  • τα χριστούγεννα του 2012 ο άνδρας της ζωής μου, μου προτείνει να κάνουμε ένα μωράκι. δέχομαι με δάκρυα στα μάτια.. 
  • τρεις μήνες μετά, τον μάρτιο του 2013.. ο γυναικολόγος μου, μου ανακοινώνει πως είμαι έγκυος 5 εβδομάδων! πετάμε από χαρά..
  • λίγο αργότερα παντρευόμαστε μακριά από όλους και όλα! οι δυο μας βρε αδελφέ! ευτυχώς και οι δυο είχαμε την άποψη πως ο γάμος είναι κάτι προσωπικό που απλώς επιβεβαιώνει μια αγάπη και όχι ένα κιτς φιάσκο όπου οι καλεσμένοι θάβονται μεταξύ τους.. 
  • μεσολαβούν άσχημα περιστατικά τόσο στη δική μου οικογένεια, όσο και στου άνδρα μου. τίποτα δεν φαίνεται να μας πτοεί.. στο μεταξύ συνεργάζομαι επαγγελματικά και με ενα τοπικό κανάλι. 
  • στις 20 Νοεμβρίου του 2013 γεννιέται το κοριτσάκι μας! κανείς ποτέ δεν θα ΤΗΝ ξεχάσει στο μαιευτήριο. η γκρίνια και το κλάμα της ξεσήκωνε και τα άλλα μωράκια. για την ακρίβεια ενώ όλα τα μωράκια κάθε πρωί τα πήγαιναν στις μανούλες τους στις 8:00, τη δική μας, μας την εφερναν στις 6:15 γιατί δεν την άντεχαν άλλο.. (ευτυχώς τώρα έχει ηρεμήσει!)
  • αυτομάτως αλλάζει η ζωή μας. όλα πλέον κινούνται γύρω της.. δεν υπάρχει μεγαλύτερο και καλύτερο συναίσθημα από το να κρατάς στα χέρια σου, το δικό σου βρεφάκι..
  • αρχές του 2014 αποφασίζουμε -πάλι για επαγγελματικούς λόγους- να επιστρέψουμε στην αθήνα (παρόλο που δεν το θέλουμε). τέλη φεβρουαρίου γίνεται η οριστική μετακόμηση. το μόνο παρήγορο είναι η τοποθεσία του νέου σπιτιού μας κοντά στη θάλασσα! ουφ.. δυο μέρες έκλαιγα που φύγαμε από την επαρχία. πόσα μεγάλα συναισθήματα βιώσαμε εκεί.. ποιος; εγώ; το "κορίτσι του μετρό" (που λέει και ο αγαπημένος μου "άσωτος γιος") να σιχαίνομαι οτι έχει να κάνει με την περιφέρεια αττικής; Ας είναι.. 
  • αυτά είχα να πω για την ώρα… ε, δεν τα λες και λίγα…
αξίζει να σας πω, πως όσο έγραφα άκουγα ξανά και ξανά τη μουσική από το γουρουνάκι της fisher price που έχουν κάνει δώρο στην κόρη μας:
"γουρουνάκι είμαι εγώ/
τα σχήματα θα σου τα πω/
ο ήλιος είναι στρογγυλός/
αστέρια έχει ο ουρανός/
παράθυρα τετράγωνα/
και άλλα πολλά σχήματα.."

να έχετε μια υπέροχη κυριακή!

Κάνω come back..



..μετά από πολλά χρόνια και δίχως σκέψη!
Η αλήθεια είναι πως από καιρό ήθελα να "σας" και να "μου" μιλήσω (ξανά) αλλά δεν ήξερα αν είχα τίποτα να πω. Οχι! Μέγα λάθος.. έχω πολλά να πω αλλά δεν ξέρω πως να αρχίσω, τι λέξεις να χρησιμοποιήσω και που να καταλήξω.
Σιγά - σιγά.. και όλα θα πάρουν τη θέση τους σε τούτη τη σελίδα..

υγ. λυπάμαι πως χρησιμοποίησα το τραγούδι της Λαίδης ως τίτλο του post μου, όμως είναι ο πλέον αντιπροσωπευτικός..