RSS

hey!

θεούλη μου -αυτοί οι τύποι δεν ξέρουν πως να αγαπούν- γι' αυτό αγαπούν τόσο εύκολα!

d.h.lowrence

child is my name..

Ακόμα και αν υποθέσουμε πως ο χαμένος τα κερδίζει όλα..
Πότε αλήθεια αρχίζει εκείνη η φανταστική στιγμή που αρχίζει να τα χαίρεται κιόλας όλα αυτά που κέρδισε?

Ένα βράδυ στη καρέκλα!*

Έχω τόσα στο μυαλό μου! Μα δεν μπορώ να τα βάλω στην σειρά.. δεν ξέρω και αν θέλω να μπουν. Μάλλον με βολεύει η όλη σύγχυση!
Μου πάει ρε παιδί μου. Τέλος!
Αναστενάζω! Και ξανά..
Γράφω δυο λέξεις. Τις σβήνω. Χαλαρώνω στην καρέκλα και κάνω κύκλους γύρω από τον εαυτό μου με αυτή.. όταν σταματάω να «στριφογυρίζω», βλέπω το μαύρο του ουρανού! Και μετά το λευκό της οθόνης του υπολογιστή μου. Και μετά τίποτα! Κλείνω τα μάτια. Είμαι σίγουρη πως θα λάμψει η λάμπα πάνω από το κεφάλι μου και θα γράψω!
Όμως.. δεν!
Να φταίει η ταχυκαρδία; Δεν έχω όρεξη! Δεν μου φταίει τίποτα και κανείς!
Κλείνω τον υπολογιστή!
Και το φως!
Και τις σκέψεις..

(*ναι.. όχι και τόσο πετυχημένος ο τίτλος του ποστ! Το «πάλεψα» πάντως..)

Ίσως..

Ίσως δεν έπρεπε να γράψω σε σένα για αυτό το θέμα, αλλά δεν πειράζει! Ξεκίνησα ήδη.. και έπειτα, μάλλον πρέπει να ξέρεις (σ.σ. όλοι σας) το λόγο που μπορεί να πάω φυλακή.
Οκ! Υπερβάλλω! Φυλακή ΔΕΝ φαντάζομαι να πάω αλλά μια μήνυση θα «σκάσει» στο γραφείο μου μέχρι το τέλος της εβδομάδας! Δεν μπορεί..

Ανακάλυψα ένα πολύ ενδιαφέρον «θέμα» πριν καιρό. Το πρότεινα σε ένα περιοδικό νέο που συνεργάζομαι και μου είπαν αμέσως να το ψάξω.. αφορά στην ιστορία κάποιου προσώπου. Το εν λόγω πρόσωπο δέχτηκε τελικά να μου μιλήσει για το μυστικό (σ.σ. τίποτα πρόστυχο/ παράνομο/ ανήθικο ή προσβλητικό) που ανακάλυψα εγώ και λίγες μέρες μετά το «θέμα» βρισκόταν στο mail του αρχισυντάκτη μου.
Το άσχημο της υπόθεσης ξεκίνησε όταν ο αρχισυντάκτης, η διευθύντρια και η εκδότρια του περιοδικού ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ με το «θέμα» μου που θέλησαν να το εμπλουτίσουν με φωτογραφίες «άγνωστες προς το κοινό», του συνεντευξιαζόμενου.
Μάταια προσπάθησα να τους πείσω πως οι φωτό δεν ήταν αληθινές/ πως θα μας κάνουν μήνυση/ πως τελικά δεν πρέπει να το δημοσιεύσουμε.. το θέμα είχε ήδη τυπωθεί..

Το αποτέλεσμα είναι όμορφο! Δεν είναι όμως αυτό που είχε αρχικά συμφωνηθεί μεταξύ περιοδικού και προσώπου!
Στη μέση βρίσκομαι εγώ.. Τέλεια!

Ψυχραιμία, ε?

Σιωπή!

Την Τρίτη το πρωί, ξύπνησα στραβά! Μου έφταιγαν τα πάντα.
Ο καφές που ήταν ζεστός αλλά δεν καιγόμουν κιόλας.
Ο καιρός που ήταν ψυχρός αλλά δεν κρύωνα.
Το ξυπνητήρι που χτύπησε αλλά δεν το άκουσα.
Το κινητό μου που επίσης χτύπησε αλλά δεν ήταν για καλό..

Λίγη ώρα αργότερα, έφυγα από το σπίτι μου αναστενάζοντας βαριά για τη κακή μου τύχη! Έπρεπε να πάω στο Κολωνάκι για να κάνω μια συνέντευξη σε μια ηθοποιό.. Ακόμα και το γεγονός πως ήρθε στην ώρα της, με εκνεύρισε! Για να μην πω πως τσατίστηκα που βρήκαμε αμέσως τραπέζι στη «Βιβλιοθήκη». Όλα βοηθούσαν ώστε εγώ να έχω νεύρα! Ακόμα και το «ψιτ!» που μου έκανε ο Ηλίας (συνάδελφος) τον οποίο προσπέρασα στην Πλ. Κολωνακίου χωρίς να αντιληφθώ..
Ξεκίνησε η συνέντευξη και μάλλον η Κ. το απολάμβανε. Εγώ συνέχιζα να έχω τραγική διάθεση. Δεν ξέρω γιατί αλλά συνέχεια κάτι με ενοχλούσε! Ώσπου ξαφνικά άρχισε να μου μιλάει για την περιπέτεια που είχε ο αγαπημένος της. Τράκαρε πριν δυο χρόνια με το αυτοκίνητo, χτύπησε στο κεφάλι και έμεινε εννέα μήνες σε κώμα. Πλέον βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι, δεν μπορεί να μιλήσει, ούτε να αυτοεξυπηρετηθεί ενώ επικοινωνεί μαζί της, κάνοντας της νοήματα.
Μούδιασα!
Αισθάνθηκα υπερβολικά μικρή και ασήμαντη μπροστά στα γεγονότα που είχε να αντιμετωπίσει εκείνη!
Αν εμείς γκρινιάζουμε για ένα χωρισμό εκείνη πως πρέπει να νιώσει για το ότι ο άνδρας που θα παντρευόταν, δεν θα ξαναπερπατήσει αφού η μία του πλευρά έχει παραλύσει;
Αναστέναξα και αισθάνθηκα τυχερή για όλα όσα έχω και δεν έχω..
Για όσα άσχημα έζησα – τουλάχιστον βγήκα ζωντανή!
Για όσα άσχημα είπα και έγραψα – κάποια στιγμή θα ανακαλέσω!
Για όσα θα συμβούν εν αγνοία μου στο μέλλον – θα τα αντιμετωπίσω ότι και να γίνει!
Ακόμα και για εκείνα που δεν θα έρθουν ποτέ – και πάλι ευτυχισμένη θα είμαι..

Δεν είναι όμως τραγικό; Που περιμένουμε να συναντήσουμε την άσχημη πλευρά της ζωής για να εκτιμήσουμε όσα έχουμε;

Ας χαμογελάσουμε έστω και για ένα δευτερόλεπτο!

πάει και τελείωσε..

όταν μεγαλώσω θα γίνω αγρότισσα (συντ)! αμέ!




(αγρότισσα= βαρέθηκα τα πάντα, οτι κινείται γύρω μου/ θέλω να μείνω κάπου που δεν θα υπάρχει περίπτερο με περιοδικά και εφημερίδες, μόνο τσίχλες/ και δεν θα έχω και κινητό!)

Τσ.. τσ.. τσ..

Με χαρά χθες λαμβάνω ένα δώρο στο γραφείο μου. Μου το είχε στείλει το «M t.v. Greece» - με αφορμή τη νέα χρονιά που ξεκίνησε.. γενικότερα τα συνηθίζουν αυτά! Η σακούλα με το λογότυπο του καναλιού μου κάνει εντύπωση και σχεδόν την σκίζω για να δω το περιεχόμενο!
Ε.. μα βέβαια! (σ.σ. και μου έλειπε!!!!!!!)
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα κρατούσα στα χέρια μου, το τέλειο, το νέο, το ελαφρύτερο, το πλέον designάτο, το τελευταίας τεχνολογίας GPS!

«Δεν έχω αυτοκίνητο καρδιά μου» είπα στο γραφείο τύπου του καναλιού! Και συνέχισα.. «μήπως υπάρχει κάποιο δώρο, περισσότερο.. γυναικείο, να το ανταλλάξουμε;».
«Δυστυχώς δεν έχουμε κάτι αντίστοιχο, αξίας 300 ευρώ να σου στείλουμε!! Μάλλον θα πρέπει να αποφασίσεις να πάρεις δίπλωμα κάποια στιγμή»

Δεν θέλω δίπλωμα, θέλω το i-phone! Χμ..

(den kserw ti titlo na balw..)

Χθες προσπαθούσα να συγκεντρωθώ. Έγραφα ένα θέμα για τον Αντι Γκαρσία, όταν άκουσα τον χαρακτηριστικό ήχο του chat, στο Facebook. Μου μιλούσε ένας παλιός συνάδελφος (σ.σ. αστυνομικός συντάκτης) από το ΕΘΝΟΣ. Χάρηκα! Είχα καιρό να μάθω νέα του. Αφού σιγουρεύτηκε πως είμαι καλά, με ρωτάει:
Σπύρος: Παντρεύτηκες;
Κατ.: Όχι!
Σπύρος: Άρα έχω ελπίδες! 6973…… Πάρε με άμεσα. Μην το καθυστερήσεις!

Είναι δυνατόν; Από πότε οι άνδρες δείχνουν τόσο απελπισμένοι; Από πότε αποφάσισαν να νοικοκυρευτούν ανεβαίνοντας τα σκαλιά της εκκλησιάς; Οι γυναίκες δεν τα κάνουν αυτά; Αυτές δεν φέρονται σαν μικροαστές κατίνες γεμάτες ανασφάλεια που ψάχνουν εκείνον που θα τις βάλει κάτω, να τους κάνει παιδιά;
ΣΟΚ!
Τι συμβαίνει πραγματικά στον κόσμο;
Η αλήθεια είναι πως τρόμαξα. Ξέρω τον Σπύρο χρόνια, μάλιστα έχει βραβευτεί και από το ίδρυμα Μπότση για την προσφορά του στη Δημοσιογραφία, άσε που ήταν και πάντα «δημοφιλής» στις γυναίκες. Δεν περίμενα λοιπόν πως θα ερχόταν η στιγμή που θα μεταμορφωνόταν σε αρσενική «Κάρι» του Sex & the City και θα έψαχνε το δικό του «άλλο μισό», στη πόλη.
Οι ρόλοι αλλάζουν;
Δηλαδή αν βγω μαζί του, τη στιγμή που θα μου μιλάει, θα με φαντάζεται με νυφικό και μονόπετρο στο δάχτυλο; Και εγώ τι θα σκέφτομαι; Αν τα παιδιά μας θα γίνουν και αυτά δημοσιογράφοι;
Μπα.. αγχώθηκα ήδη!
Που είναι το απρόβλεπτο που περιμένουμε όλοι να ζήσουμε; Το μοιραίο.. το αληθινό;
ΠΟΥΘΕΝΑ! Προς το παρόν τουλάχιστον..

Συνέχισα να γράφω για τον Αντι Γκαρσία και την «απόλυτη οικογενειακή ευτυχία» που βιώνει.

Αν ήμουν 13 χρονών..

• Θα ήμουν αθεράπευτα ερωτευμένη με τον Robert Pattinson.
• Θα είχα καρτοκινητό που σημαίνει πως η Cosmote, δεν θα είχε τη φωτογραφία μου στους πελάτες του μήνα.
• Θα κυκλοφορούσα καθημερινά με τα All Star μου. Τακούνια ήρθε το τέλος σας.
• Θα την έπεφτα ξεκάθαρα στον Χρήστο Μ. –συμμαθητή από το σχολείο, με τον οποίο ενώ «θέλαμε», δεν «προχωρούσαμε».
• Ίσως να διάβαζα λίγο περισσότερο μαθηματικά, για να μην ξεφτιλίζομαι στα 28 μου κάνοντας πράξεις χρησιμοποιώντας ακόμα τα δάχτυλα.
• Δεν θα ήμουν emo. Μάλλον προς trendy θα «έγερνα» - βλέποντας το σημερινό μου στυλ..
• Θα έπαιρνα μέρος στις εκδηλώσεις του σχολείου. Πόσοι τρόποι υπάρχουν για να αποφύγει κανείς το μάθημα! Τελικά κοιμόμουν όρθια!
• Θα διάβαζα Vogue Teen.
• Θα άκουγα Professional Sinnerz και πιθανότατα θα έγραφα πάνω στο θρανίο τους στίχους του «Όταν σε είχα πρωτοδεί». Για να μην πω πως θα τους έστελνα και στον Χρηστάκη με sms, από το καρτοκινητό μου.
• Δεν θα ήξερα τι σημαίνει Daiquiri Φράουλα, αλλά «Ψηλά το κεφάλι/ Milko».
• Μάλλον θα επέλεγα μεγαλώνοντας να γίνω ηθοποιός.
• Δεν θα έβλεπα τηλεόραση αλλά κινηματογράφο τρώγοντας καραμέλες – ζαχαρωτά.
• Θα προσπαθούσα να αποκτήσω μια – δυο «κολλητές» εκτός από τους «κολλητούς» που ήδη έχω και αγαπώ!
• Θα άκουγα Rihanna. «Έχει πολύ ωραία φωνή η πουτάνα» όπως λέει και ο Δημήτρης.
• Θα έπαιρνα μια ροζ φωτογραφική μηχανή και θα απαθανάτιζα τα πάντα γύρω μου. Γιώργο Τ. θυμάσαι; Βίντεο μέσα στην τάξη!
• Θα έκλαιγα περισσότερο, για να μην το κάνω μεγαλώνοντας.
• Θα κοιμόμουν λιγότερο.
• Και κυρίως δεν θα βιαζόμουν να μεγαλώσω!

..η σειρά σας, αγαπητά μου παιδιά!

Υγ. η ιδέα για αυτό το ποστ ανήκει σε ένα καθίκι. Το διευκρινίζω! Δεν ξύπνησα σήμερα και είχα τάση για παλιμπαιδισμούς..