RSS

είμαι κουφή σου λέω!

δεν φτάνει που δεν κοιμάμαι.. δεν ακούω κιόλας!
ξύπνησα την πέμπτη (μετά από μια ώρα ύπνου) με βουλωμένο αυτί! μην γελάς. δεν ακούω! πρέπει να πιέσω το αυτί μου σε ένα συγκεκριμένο σημείο για να ακούσω καθαρά.. φυσικά και θα πάω σε ένα γιατρούκο αλλά μέχρι τότε χάνω πολύτιμες πληροφορίες, δεν μπορώ να συμμετέχω σε κουβέντες και βέβαια είμαι με γουρλωμένα μάτια συνέχεια καθώς ασυνείδητα θεωρώ πως με το να ανοίγω τα μάτια μου διάπλατα, θα ακούω και καλύτερα..

πάντως χθες στην παντομίμα τα κατάφερα μια χαρά!

ω! καλή κυριακή να έχουμε!

"αυπνίες" το λένε μωρό μου!

(να τα μας! έχω μιάμιση εβδομάδα να κοιμηθώ σωστά. βαθιά, ξεκούραστα και αρκετά)



"κάποιον έχω αδικήσει".. σκέφτομαι και τα μάτια μου ανοίγουν! ο σ. (επιμένω πάντως σταθερά) δεν ξέρω αν θα είναι εκεί. η συγνώμη μου πάντως θα είναι. δεν θέλω να την δεχτεί. θέλω μόνο να την καταλάβει!

και ξανά προς τη δόξα τραβά(με)...
(ή όχι?)


υστερόγραφο: ενδέκατη κατά σειρά νύχτα που ο αέρας "σπρώχνει" στο πρόσωπο μου τα μαλλιά μου, τα φώτα έχουν κλείσει, οι περιττές σκέψεις έχουν τελειώσει και το μάτι δεν κλείνει!

love (without eat & pray)

σιγά που θα το γλύτωνα!
η σκορπίνα με κάλεσε να γράψω "10 πράγματα που αγαπώ" ενώ ο άσωτος γιος "τρεις μεγάλες στιγμές στη ζωή μου"..

λοιπόν! σκορπίνα my friend, here u are.. (μου αρέσει που δεν ήξερες και τι να περιμένεις από μένα..)

1. το πονηρό κλείσιμο του ματιού!
2. τον djibril cisse.
3. την γεύση του καφέ στο στόμα.
4. το νέο μου ανδρικό άρωμα (apivita with cedar & cardamom)
5. τον ήχο που κάνει μια εφημερίδα όταν διπλώνει στα δύο!
6. τον φίλο μου τον άρη. που είναι πάντα "εκεί" χωρίς απαραίτητα να είναι "εδώ".
7. τα βαρετά κοσμικά πάρτυ από τα οποία φεύγεις άρον - άρον και πηγαίνεις για περπάτημα.
8. την ατάκα "να σε βλέπω να γελάς"!
9. το γεγονός πως όταν θέλει κάποιος να με καλοπιάσει μου λέει ΠΟΣΟ υπέροχα κείμενα γράφω.. (αυτό βέβαια έχω αρχίσει να το σιχαίνομαι.. αλλά ας το αφήσω προς το παρόν σε αυτή τη λίστα).
10. τα μαργαριτάρια στα αυτιά μου!

άσωτε.. η σειρά σου!

1. η γέννηση της ανιψιάς μου πέντε περίπου μήνες πριν! δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα από το να κρατάς ένα νεογέννητο μωρό στα χέρια. πόσο είχα συγκινηθεί και κλάψει.. θεέ μου..
2. μια πρόταση γάμου! γονάτισμα και τέτοια..
3. ο θάνατος της αγαπημένης μου γιαγιάς! ώρες - ώρες νομίζω πως δεν το έχω ξεπεράσει.. συχνά - πυκνά την βλέπω στον ύπνο μου να μου λέει πως με προσέχει "από ψηλά"..

ελπίζω και οι δυο σας να μείνατε ευχαριστημένοι. και εις άλλα, με υγεία!

"όποιος το σβήσει, τον γάμησα.."

.. προειδοποιεί ο καλλιτέχνης ενός γκράφιτι σε μια στάση προαστιακού σιδηρόδρομου (κάπου στην αττική οδό). το ερώτημα που προκύπτει βέβαια είναι άλλο.. ακόμα και αν κάποιος θελήσει να σβήσει το γκράφιτι του, πως θα τα καταφέρει? ο τοίχος πάνω στον οποίο δημιούργησε είναι μεταξύ του προαστιακού (από την έξω πλευρά, όχι από εκείνη που κατεβαίνουν οι επιβάτες) και της αττικής οδού.. αλλά ακόμα και αν τελικά τα καταφέρει ο ανυποψιάστος γκραφιτοχαλαστής, που θα τον βρει ο δημιουργός για να του κάνει αυτή την κατά τα άλλα άσεμνη πράξη?

α?

live @ metro (#03 issue)

περιμένω το μετρό στο σύνταγμα..
μπροστά μου μια κυρία γύρω στα 50 κρατάει ένα μπουκαλάκι νερό και κάθε τόσο πίνει μια - δυο γουλιές. παραμένω πίσω της μασώντας τσίχλα (οτι να' ναι διάθεση, λες και είμαι 15 χρονών κωλόπαιδο..). κάποια στιγμή και ενώ η κυρία πάει να πιει μία ακόμα γουλιά, κάνω μια μεγάλη φούσκα, τύπου "μπαααααμμμ". τρομάζει η κυρία μπροστά, της πέφτει το zagori από τα χέρια, χύνεται το νερό κάτω και γλιστράει ένας τύπος που πάει μας προσπεράσει για να μπει πρώτος!

εξαφανίζομαι διακριτικά.. ξέρω.. "κωλοπαιδίστικη συμπεριφορά"..

υγ. τώρα που το σκέφτομαι ξανά.. καλά να πάθει αυτός που γλίστρισε, να μάθει άλλη φορά να προσπαθεί να μπει πρώτος στο βαγονάκι!

περίεργο..

πρώτη δευτέρα έπειτα από 5 χρόνια (που βρίσκομαι σε αυτόν τον όμιλο) όπου κλείσαμε τεύχος νωρίτερα απ' οτι όλοι ελπίζαμε.. σηκώνομαι από την καρέκλα μου, μασάω τσίχλα πορτοκάλι, κάνω φούσκες δυνατά σαν μικρό παιδί και τρέχω στους διαδρόμους! γύρω - γύρω.. αυθόρμητα θυμάμαι πως μόλις χθες πρόσθεσα ακόμα ένα χρόνο πάνω μου και χαμογελάω. βλέπω τον εαυτό μου στο τζάμι της αερογέφυρας που περπατάω και του κλείνω το μάτι πονηρά. του λέω σιωπηλά πόσο τυχερός είναι.. πιάνω τα μάγουλα μου και φέρνω το πρόσωπο μου κοντά στο τζάμι. καμία τύχη να δω νέες εικόνες! έξω σκοτάδι. το μαύρο που μου πάει..

τεντώνω το κεφάλι μου προς τα πίσω και γυρίζω στο γραφείο μου.
χωρίς βαθιά ανάσα..
ΟλΑ εΙνΑι ΥπΕρΟχΑ!!!!

σήμερα έχω τα γενέθλια μου..

επειδή λοιπόν η εβδομάδα που πέρασε ήταν πραγματικά δύσκολη για μένα, ένας φίλος μου σκέφτηκε να μου κάνει ένα ξεχωριστό δώρο. το βιβλίο του λιούις κάρρολ "οι περιπέτειες της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων".. "μπας και ζήσεις κανένα θαύμα", όπως μου είπε..

άνοιξα λοιπόν το εξώφυλλο και στην αριστερή πλευρά μαζί με τα ονόματα των συντελεστών του βιβλίου, υπήρχε το εξής απόσπασμα:

"Μα δεν θέλω να μπλέξω με τρελούς" παρατήρησε η Αλίκη.
"Α, αυτό δεν μπορείς να το αποφύγεις" είπε η γάτα. "Οι πάντες είμαστε τρελοί εδώ"!

σε ψάχνω παντού και δεν σε βρίσκω..

γιατί έχεις εξαφανιστεί;
τι συνέβη τελικά θα μου πεις;
..
μου λείπεις!
(σε παρακαλώ) επικοινώνησε μαζί μου.
..
οκ! "είπαμε" αλλά όχι και έτσι..

ε?