RSS

“civilization” το λένε αυτό;;

Σήμερα το πρωί πέρασα ξυστά δίπλα από έναν πρώην μου. Πρώτος με είδε εκείνος.. Άκουσα δηλαδή την φωνή του, ΠΡΙΝ τον δω.
Μου είπε την εξής πρωτότυπη ατάκα:
«Καλημέρα Κατερίνα» και εγώ του απάντησα επίσης προκλητικά:
«Καλημέρα Παντελή».

Είμαι λοιπόν σίγουρη πως από μέσα του θα είπε:
«Πάλι μπροστά μου είσαι μωρή;»..
Μην γελάτε!!!!! Το ξέρω.. Γιατί και εγώ από μέσα μου είπα: «Μαλάκα. Καλά να πάθεις. Κάτω από άλλες συνθήκες θα είμασταν τώρα μαζί για καφέ.. Τώρα όμως είσαι μόνος σου»..

Ούτε καν διασταυρώθηκαν τα βλέμματα μας!
Η μέρα συνεχίστηκε υπέροχα..

φτου μου!

όταν είμαι τρελά αγχωμένη (σ.σ. καλή ώρα..), ζωγραφίζω ευθείες γραμμές -η κάθε μια κολλητά δίπλα στην άλλη- με στυλό ή μαρκαδόρο! πάντα σε ένονο χρώμα!
πως εξηγείται αυτό "επιστημονικά";

Μου άρεσουν τα θρίλερ, αρκεί να μην πρωταγωνιστώ σε αυτά..

Γύρισα χθες το απόγευμα στο σπίτι μου μετά από ένα τριήμερο στην εξοχή και τίποτα δεν φαινόταν να είναι εκεί που το είχα αφήσει!
Από τα τρία μικρά φώτα που είχα αφήσει στο σαλόνι (θέλω φως μόλις μπαίνω σε ένα χώρο), τα δυο είχαν σβήσει. Έτσι ξαφνικά.. Θεώρησα τυχαίο το γεγονός και μπήκα στην κουζίνα για να ανοίξω την τηλεόραση! Δεν άνοιγε. Κατά τα άλλα.. Το ψυγείο, τα φώτα στο συγκεκριμένο δωμάτιο λειτουργούσαν. Δεν ήθελα το μυαλό μου να πάει κάπου γιατί θα έβγαζα την νύχτα όρθια με ένα κουζινομάχαιρο στο χέρι. Πήρα το τηλέφωνο στο χέρι και κάλεσα τον αριθμό ενός φίλου. Κάπου έπρεπε να τα πω όλα αυτά για να γελάσω. Όμως.. Ω! Τι χαρά! Ούτε το τηλέφωνο λειτουργούσε. Έκανε κάτι συμπαθητικά «χού.. Χουτσ.. Χου.. Χουτσ..». Τότε ήταν που μάλλον ανησύχησα. Πήρα από το κινητό μου τηλέφωνο την αδελφή μου. Ευτυχώς η Cosmote είναι εκεί όταν την χρειάζεσαι! Όσο της έλεγα τις περιπέτειες μου, προσπάθησα να ανοίξω το μικρό φως στο δωμάτιο μου. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως δεν άναβε ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ!! Α.. Και κάθε τόσο άκουγα και εκείνους τους φανταστικούς θορύβους που κάνει το ξύλο στο πάτωμα.. Σαν μικρά - μικρά βηματάκια..
Το έπαιξα παραπάνω υπεράνω απ’ όσο έπρεπε! Συγκρατήθηκα, μαγείρεψα και έπεσα για ύπνο..

Έχω αρχίσει να τρομάζω..

Όταν διαπίστωσε κάποιος γνωστός μου πως είμαι δημοσιογράφος μου είπε:
«Αχ.. Ωραία.. Θα πάρω το περιοδικό που γράφεις να σε διαβάσω. Ξέρω πως δεν θα μου έχεις αφιερώσει κείμενο σου, ούτε κάποιο θα αναφέρεται σε μένα, αλλά τουλάχιστον θα ξέρω πως είμαι ένα βήμα πιο κοντά σου»
Του είπα πως δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ λόγο να το κάνει αλλά εκείνος με αγνόησε, θέλησε απλώς να με προτρέψει.. «Να γράψεις ένα βιβλίο..»!

Δεν μπορεί! Δεν γίνεται!
Ένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν κρύβεται εκεί έξω;
Πω.. Πω.. Προβλήματα!

Καλο τριήμερο είπαμε;

(και όμως.. τη παραπάνω παράγραφο την έγραψα όσο άκουγα το λατρεμένο «La vie en Rose»).

Yeah baby.. Crete..

Την προηγούμενη εβδομάδα ήμουν για δυο μέρες στην Κρήτη. Άνοιξε ένα νέο resort στον Αγιο Νικόλαο και οι ιδιοκτήτες είχαν καλέσει μια ομάδα δημοσιογράφων για να δουν, να δοκιμάσουν και να γράψουν. Ανάμεσα σε αυτούς και εγώ..

Θα σταθώ σε ένα συγκεκριμένο άνθρωπο. Τον Spa Manager του resort! Είναι αυτό που λέμε.. «έπαθα λα-λα».. Την ώρα που οι άλλοι έκαναν spa για να ξε-σπα, εγώ καθόμουν μαζί του στο lobby του spa center και μιλούσαμε.. Μου έδωσε τα τηλέφωνα του, του έδωσα τα δικά μου, μίλαγε για την δουλειά του συνέχεια, του μίλαγα για την δική μου, μου είπε πως θα μου στείλει ένα δώρο στο γραφείο μου και φυσικά με κάλεσε ξανά και ξανά και ξανά και ξανά και ξανά.. στο resort, για να με «περιποιηθεί..» και ενώ του το έπαιζα δύσκολη (μέχρι και τι ώρα επιστρέφει στο σπίτι του, από το γραφείο του στην Αμουδάρα μου είπε) τελικά του υποσχέθηκα πως κάποια στιγμή θα με δει ξανά μπροστά του. Λίγη ώρα αργότερα έφυγα καθώς ο κολλητός μου φίλος και συνάδελφος Χάρης από τη συμπρωτεύουσα, είχε πεινάσει και λυσσάξει να πάμε στο εστιατόριο..

Μέχρι εδώ όλα καλά!

Το ίδιο βράδυ μετά από (πόσα;;;) mojitos γυρίζω στο δωμάτιο μου με το ειδικό αυτοκινητάκι που μας μετέφερε καθώς οι αποστάσεις μέσα στο resort ήταν μεγάλες! Δίπλα μου κάθεται μια συνάδελφος.. (Πρέπει να σημειωθεί πως και τις δυο μέρες μιλούσαμε μόνο στα αγγλικά για να μας καταλαβαίνει και ο γενικός διευθυντής του resort που ήταν από το Μαιάμι αλλά γενικότερα το προσωπικό που ήταν από την αλλοδαπή..)! Δίνουμε λοιπόν στον οδηγό τα νούμερα των δωματίων μας πάντα μιλώντας αγγλικά και στη συνέχεια ξεκινάμε να μιλάμε για τον spa manager. Στα ελληνικά αυτή τη φορά (σ.σ. για να μην μας πάρει χαμπάρι)! Η συνάδελφος δίπλα μου να έχει λυσσάξει «και εσύ έπρεπε να μείνεις.. Βγήκε έξω από το μπαρ μόλις βγήκες και εσύ../ και πες του να πας στο Ηράκλειο να τον βρεις.. Μπλα, μπλα, μπλα..». Έχουμε ξεσαλώσει.. Εγώ κάνω «δηλώσεις» με τη δυνατή μου φωνή και η συνάδελφος με ενθαρρύνει.. Ώσπου κάποια στιγμή λέω στον οδηγό που προσπερνάει τα δωμάτια μας..: «no.. please wait! Here we are..».. και εκείνος μου απαντάει..
«yes, but από εδώ είναι πιο γρήγορα..»..
Ναι! Αυτός ήταν έλληνας! Ναι! Τα είχε ακούσει όλα..
Η άλλη δίπλα μου να έχει πέσει κάτω από τα γέλια, ο οδηγός να με κοιτάζει περίεργα.. Και εγώ ψύχραιμη να προσπαθώ να σηκώσω την άλλη που είχε φτάσει στο σκαλοπάτι..

Και ζήσανε αυτοί καλά! Και εμείς καλύτερα!

Έλεος ρε μαλάκα δηλαδή..

Έχω βαρεθεί αυτές τις μέρες να πατάω ignore στα ηλίθια γκρουπάκια του Facebook που έχουν δημιουργηθεί στη μνήμη των τεσσάρων που πέθαναν στην «Marfin», λίγες μέρες πριν. Αν πραγματικά λυπάσαι πρέπει να κινηθείς διαφορετικά.. όχι από την ασφάλεια του γραφείου σου, μπροστά στον υπολογιστή σου, δείχνοντας στον λαό σου στο Facebook, πως είσαι συνειδητοποιημένος…
Κλείσε για ΠΡΩΤΗ φορά (ω.. τι θαύμα!) τον υπολογιστή και σκέψου τι έγινε, τι μπορεί να ακολουθήσει και ποια θα είναι η στάση σου σε όλα αυτά από εδώ και στο εξής..

Αν πενθείς πήγαινε σε μια εκκλησία και άναψε ένα κερί στη μνήμη τους! Με το να μαζευτούμε χιλιάδες μέλη σε μια σελίδα, ούτε θα δείξουμε σε αυτούς που «έφυγαν» πως λυπόμαστε.. (αφού την ακριβώς επόμενη στιγμή θα πατήσουμε like σε ένα μουσικό σύνδεσμο) ούτε φυσικά θα πτοηθούν οι ένοχοι!

Έλεος..

θα ήθελα να είμαι ο SUPERMAN!

ο νοών νοείτω..

“love story”.. όχι μαλακίες!

Ο β. είναι τραγουδιστής (με επίθετο βαρύ σαν ιστορία)! Η τ. είναι δικηγόρος. Δεν είχαν κανένα απολύτως κοινό σημείο.. Μέχρι που ένα βράδυ ο «μεν» μπήκε στο Facebook που χρησιμοποιεί για επαγγελματικούς λόγους και βρήκε τη «δε» που είχε στη λίστα των χιλιάδων φίλων του.. Απλώς άρχισαν να μιλάνε..
Λίγες μέρες μετά συναντήθηκαν. Το ίδιο κιόλας βράδυ (σ.σ. της πρώτης συνάντησης) αποφάσισαν να συγκατοικήσουν, στους έξι μήνες της σχέσης τους παντρεύτηκαν ενώ τον Αύγουστο θα γεννηθεί ο καρπός του έρωτα τους.
..
..
Πόσο αισιόδοξο είναι όλο αυτό σε μια εποχή όπου για να ανθίσει μια σχέση, πρέπει να γαμηθεί πρώτα το σύμπαν ολόκληρο;

Fast food έρωτας; Μπορεί και όχι!

Αγαπημένε μου αναγνώστη..

εσύ που με βοηθάς και μου συμπαραστέκεσαι τόσα χρόνια, σε όσα και αν σου γράφω..
πες μου..
πως θα αισθανόσουν αν αντιλαμβανόσουν πως οι αριθμοί του τζόκερ που επέλεξες είναι αυτοί που τελικά κληρώθηκαν αλλά (ουπς!) ξέχασες να «ρίξεις» το δελτίο;

λίγες μέρες πριν..

.. ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοινώσει τα νέα μέτρα, η αδελφή μου γέννησε ένα υγιέστατο και πανέμορφο κοριτσάκι! την κρατάμε αγκαλιά και τις εξηγούμε τα πάντα σα να μιλάμε σε ενήλικα!
..
φαίνεται λοιπόν πως η μικρή έχει αντίληψη, καθώς κλαίει παρουσία συγκεκριμένων ανθρώπων, γυρίζει το κεφάλι της από την άλλη μεριά όταν της μιλάνε πολύ και βγάζει γλώσσα ή έστω την δείχνει σε ανύποπτες στιγμές..
κάτι παρόμοιο έκανε και χθες, όταν ο πατέρας της άνοιξε την τηλεόραση για να ακούσουμε τις αναλύσεις περί αναλύσεων των πολιτικών δρωμενων..

το παιδί είναι έξυπνο!! ΤΕΛΟΣ!

υγ. αχ.. να μας ζήσει!