RSS

ζέστη, ε?

πείτε μου ένα λόγο για τον οποίο κάποιος μπορεί να θέλει να γίνει μέλος της σελίδας του barack obama, στο facebook!

live @ metro (#02 issue)

και όμως το είδα!
ένα αγοράκι 15 με 18 ετών, με πράσινο μαλλί (ασορτί με την τσάντα της κυρίας που καθόταν δίπλα του).
οκ.. πλάκα είχε!
αλλά φανταστείτε όταν το είδε η έρμη η μάνα του πως θα ένιωσε. εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα τη δική μου μάνα που όταν -παλιότερα- έκανα μια στυλιστική μαλακία ή γενικότερα μια μαλακία μου έλεγε "αααα... δεν θα γίνεις και εσύ μάνα? τότε θα με καταλάβεις!"..

"τελειώσαμε"..

(πολύ αγαπημένη μου φράση. την έχω ξεστομίσει άπειρες φορές στο παρελθόν ακόμα και σε φιλικό/ χαλαρό επίπεδο ενώ υπόσχομαι πως θα το κάνω και άλλες τόσες)

Λίγες μέρες πριν.. Βράδυ..
Τρελή ζέστη. Απίστευτη υπερένταση. Ανοιχτό παράθυρο. Κλειστό air condition (δεν μπορώ να κοιμηθώ με αυτόν τον διάολο, στο on). Τη στιγμή που νιώθω να επιπλέω πάνω στο κρεβάτι μου και να χάνω τις αισθήσεις μου ακούω μια φωνή κάτω από το παράθυρο μου..
-«ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ»
-«τι είπες ρε; ποιος τελείωσε;» του απαντάει εκείνη και ξεσπάει ένας απίστευτος καυγάς/ μονόλογος κάτω από το δικό μου παράθυρο - μαύρη ώρα και στιγμή που δεν κοιμήθηκα στο άλλο δωμάτιο, να δεις τελικά που θα τους έφερε ο φίλος μου, ο Μέρφι. Το αγοράκι που ξεστόμισε αυτή τη λέξη δεν ξαναμίλησε. Το κοριτσάκι πάλι, δεν έβαλε γλώσσα μέσα..
-«σε μένα το είπες αυτό; εγώ ρε; που σε έκανα άνθρωπο; που σου γνώρισα και τους φίλους μου;» μπλα, μπλα, μπλα..
Το αγοράκι άφωνο! Το κοριτσάκι συνέχιζε..
-«και μου τα έλεγαν εμένα οι φίλες μου αλλά δεν τις άκουγα. Ε, βέβαια! Και δεν έκατσα και στον νίκο από την τρίτη γυμνασίου..»
Το αγοράκι άφωνο! Το κοριτσάκι στους ίδιους ρυθμούς..
-«όλοι μου έλεγαν να σε παρατήσω. Αλλά εγώ.. Και τώρα θες να τελειώσουμε;»
Το αγοράκι άφωνο! Το κοριτσάκι έδινε την δική του παράσταση..
-«ένα πράγμα θα σου πω και να το βάλεις καλά μέσα στο κεφάλι σου. Φέτος δεν θα πάμε μαζί διακοπές».
Το αγοράκι άφωνο! Η κατερίνα άυπνη!

Στην πραγματικότητα γέλασα ΠΑΡΑ πολύ. Βασικά δεν γέλασα μόνο.. Ζήλεψα κιόλας. Αχ και να ήμουν και εγώ 10 χρόνια μικρότερη και το μόνο μου άγχος να ήταν με ποιον θα πάω διακοπές. Αυτό τουλάχιστον εγώ το έλυσα.
Με ΟλΑ τΑ αΛλΑ τΙ θΑ γΙνΕι?

ας κάνουμε κάτι διαφορετικό επιτέλους..

αυτή τη φορά, γράψτε μου εσείς οτι θέλετε..
εγώ γράφω συνέχεια! στο γραφείο, το σπίτι, μέσα στο μετρό, πάνω στο χέρι μου, σε χαρτοπετσέτες..
αυτή τη φορά γράψτε μου εσείς.. οτι θέλετε και για όποιον θέλετε.. π.χ. μπαίνοντας στο blog μου σήμερα τι είχατε στο νου? τι σας απασχολεί? τι σας ενοχλεί? τι θα θέλατε?

οτι να'ναι..

πρόσεχε τι ευχές κάνεις! (μπορεί να βγουν αληθινές!)..


(πάντα έλεγα πως ο ιδανικός άνδρας για μένα θα ήταν ο επαγγελματίας μάγειρας. Οκ.. δεν ήθελα να έχει κατακτήσει και αστέρια μισελιν.. αλλά..)


Τους τελευταίους μήνες της ζωής μου, κάθε πέμπτη πηγαίνω με 2-3 συναδέλφους σε ένα εστιατόριο στο Κωλονάκι. Η ιδιοκτήτρια του είναι φίλη και συνεργάτης.. Έχουμε γίνει θαμώνες και πολύ φοβάμαι πως σε λίγες πέμπτες οι υπάλληλοι, θα έχουν το θάρρος να μου πουν: «πήγαινε κορίτσι μου το πιάτο σου στην κουζίνα».
Για να μην τα πολυλογώ, την τελευταία πέμπτη και ενώ έχω παραγγείλει ένα φανταστικό φιλέτο ψαριού έρχεται η ιδιοκτήτρια και φίλη στο τραπέζι μας, και μου λέει:
«Έχεις θαυμαστή μέσα στην κουζίνα»
«Εγώ?»
«Ναι» μου απαντάει και συνεχίζει «τώρα μου μιλούσε για σένα, είναι ο σεφ μου. Ξέρεις τι ωραία πιάτα που θα σου φτιάχνει..».
Εγώ χαμογελάω πλατιά, οι άλλοι της παρέας έχουν ύφος «ούφ, πάει και αυτή..» ενώ η ιδιοκτήτρια με προσκαλεί να πάω στην κουζίνα δήθεν τυχαία/ αυθόρμητα για να μου δείξει κάτι..
Τελικά δεν χρειάστηκε να εισβάλω στην κουζίνα γιατί βλέπουμε από μακριά τον μ. που έρχεται στο τραπέζι μας. Εννοείται πως από ευγένεια, σηκώνομαι να τον χαιρετήσω..
..
..
Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν εγώ είμαι πολύ ψιλή ή αυτός πολύ κοντός. Πάντως με δεδομένο οτι φτάνω το 1.77-1.78 χωρίς τακούνι, ο μ. μου έφτανε μέχρι το μπράτσο. Αν είχα ένα παιδί στην ηλικία των 15 ετών, κάπου εκεί δεν θα μου έφτανε;;; επίσης, τον περνάω τουλάχιστον 5 χρόνια (μην χαλάσουμε και το σερί των τελευταίων μηνών, έτσι?).. Δηλαδή.. όχι καλό μου δεν είμαι 22 όπως νόμιζες. και το καλύτερο.. ήταν τόσο αδύνατος, μα τόσο αδύνατος που θα νόμιζες πως όχι μόνο δεν είναι σεφ, αλλά τον αφήνουν και νηστικό. Με άλλα λόγια εμφανίστηκε δίπλα μου ένα παιδάκι πολύ χαριτωμένο κατά τα άλλα που μου είπε κιόλας πως με περιμένει την επόμενη πέμπτη!

Θα γράψω τιμωρία 200 φορές την εξής ατάκα:
«Δεν πρόκειται να ζητήσω τίποτα από τον καλό θεούλη, αν α) δεν έχω πει και λεπτομέρειες, ή β) δεν έχω δει εξ αρχής, το αντικείμενο του πόθου μου».

Οι (ολιγοήμερες) διακοπές μου σε 149 λέξεις..

..Ο αλέξανδρος έξω από το ιστιοπλοικό του είναι σαν ψάρι έξω από τη γυάλα του. πάντως στους παξούς θα πάμε!
..ΕΡΜΙΟΝΗ λέμε.. και όχι ελβίρα!
..don’t call my name, don’t call my name/ alejandro..
..«όπως μάθει κανείς..».
..συναυλία/ αφιέρωμα στον μάνο λοίζο? και μάλιστα κάτω από τα αστέρια? αρκεί να μην ακουστεί το γέλιο μας..
..ποιος άφησε την τσάντα του στο πίσω τραπεζάκι?
..πόσες ελιές βάζουν σε μια σαλάτα?
..anek lines? never ever again.
..ο γιάννης δεν εμφανίστηκε ποτέ?
..η πλάτη μου δεν είναι πλέον άσπρη! είναι κόκκινη!
..να σε ακούω να γελάς!
..andy.. δεν είναι ωραία στο πόρτο φίνο! μην πας! οχι χωρίς εμένα!
..θέλω μήλο!
..μια «βαρκάδα», πόσες «γερμανικές δόσεις» μπορεί να έχει?
..η μωβ βερμούδα «σου», συνδυάζεται υπέροχα με το μωβ μαντήλι «μου».
..τελικά φαίνεται πως το νέο τραγούδι του χατζηγιάννη «το καλοκαίρι μου», το έχουν αφιερώσει όλοι, σε όλους αυτό το καλοκαίρι..

ότι καταλάβατε, καταλάβατε..