..αγαπητό μου blogo-ημερολόγιο*,
προχθές γύρισα από την (αχ!) συμπρωτεύουσα. Δν σε είχα ενημερώσει ποτέ για την εν λόγω φυγή μου, αλλά - το δηλώνω - ήταν απόφαση της τελευταίας στιγμής! Πως λέμε "μην πατάς εκεί, σφουγγάρισα..", έτσι και εγώ σκέφτηκα πριν λίγες μέρες "τι να κάνω την επόμενη εβδομάδα; θα πάω στην Θεσσαλονίκη". Και η αλήθεια είναι, αγαπητό μου blogo-ημερολόγιο, πως ο ενθουσιασμός και η παρόρμηση των 26 μου χρόνων, με δικαίωσε. Σε απλά ελληνικά.. everything was just great!!!! Πραγματικά, μέτρησα στιγμές! Πολλές στιγμές. Μαγικές και γεμάτες. Μεγάλες και εντυπωσιακές.
Έμενα στο σπίτι ενός φίλου, στην Προξένου Κορομηλά (σ.σ. μου είχε δώσει τα κλειδιά αφού αυτός πλέον ζει και εργάζεται στην Αθήνα), περπάτησα όλη (σχεδόν) τη πόλη, ήπια τον καλύτερο καπουτσίνο του κόσμου στο "Pastaflora Darling" (κάπως έτσι λέγεται), και το καλύτερο κρασί στο "Ούζο Μέλαθρον", έφαγα την πιο νόστιμη σαλάτα στο "Αγιολί" και "χόρτασα" από ψώνια στο "Cosmos". Θυμήθηκα πως είναι να ζεις! Να γελάς, να ονειρεύσαι, να χαίρεσαι και να μην περιμένεις το τίποτα πάνω από ένα τηλέφωνο. Απέριτη ελευθερία..
Για την επιστροφή αγαπητό μου blogo-ημερολόγιο, πήρα μαζί μου δυο τσουρέκια με λεμόνι και ένα κουτί τρίγωνα από τον "Τερκενλή" καθώς και τρεις επαγγελματικές προτάσεις. Τα φόρτωσα όλα στο Ιντερσίτι, μαζί με τον εαυτό μου, τον οποίο και έβαλα σε μια θέση δίπλα σε παράθυρο. Κάρφωσα τα μάτια μου στον γαλανό, μέχρι εκείνη τη στιγμή, ουρανό, έβαλα το i-pod στα αυτιά, γυαλιά ηλίου και άρχισα να κλαίω! Είχα χρόνια να κλάψω για κάτι που άφηνα πίσω.
..και τώρα σε αφήνω! Χτυπάει το κινητό μου και από οτι βλέπω, είναι κάποιος από την δουλειά..μμμ..
(*Καλώς σας βρήκα!)