RSS

"Υγρές Νύχτες"

Δανείζομαι τον παραπάνω τίτλο από το βιβλίο του Φρέντυ Γερμανού γιατί είναι ο μόνος που μπορεί να περιγράψει αυτό που έζησα το π/σ/κ που μόλις αφήσαμε πίσω μας. Οταν λέω "υγρές" μην πάει το μυαλό σας εκεί που θέλει να πάει, αλλά εκεί που πρέπει να πάει. Στην προκειμένη λοιπόν, όπου "υγρό" σημειώσατε θαλασσινό νερό, το οποίο με περικύκλωνε όπου και αν πήγαινα. Πάνω του περπατούσα, έτρωγα, γελούσα, άκουγα δυνατά μουσική, μιλούσα, κοιμόμουν, αναρωτιόμουν, σκεφτόμουν. Δίπλα μου και άλλοι οκτώ! Ιδιοι αλλά ταυτόχρονα διαφορετικοί. Μια μικρή συμμορία που δεν είχε καμία σχέση μεταξύ της αλλά μόνον ένα κοινό στοιχείο. Να βιώσει τρεις νύχτες και δυο μέρες εν πλω. Να βρεθεί στο παρθενικό ταξίδι ενός κρουαζιερόπλοιου.
Οι προσδοκίες εξ αρχής ελάχιστες, η όρεξη μειωμένη και η βροχή ασταμάτητη. Νερό παντού. Τριγύρω. Πάνω και κάτω! Από τις πρώτες κιόλες ώρες μου στη μέση της θάλασσας αποφάσισα - σε ένδειξη διαμαρτυρίας - να μην καταναλώσω ούτε ένα ml νερού. Η παρέα διαφώνησε αλλά έδεσε!
Πρώτος σταθμός το νησί των ανέμων. Η πιο γκρίζα Μύκονος που έχω δει ποτέ! Οχι η πιο άδεια. Οχι η πιο μελαγχολική, απλώς η πιο βρεγμένη. Οι εννέα χωρίστηκαν σε σωστές ομάδες και έτρεξαν να καταγράψουν δεδομένα και να ανακαλύψουν ζητούμενα. Καμία επιτυχία. Καμία λέξη μαγική. Μόνο άχαρα βλέμματα που έκαναν και αυτά σε κλάσματα δευτερολέπτου, ελεύθερη πτώση στον βυθό της θάλασσας. Μόνο νερό και ύστερα μια σειρά από προτάσεις. Πόσο νερό μπορεί να αντέξει πάνω του κάποιος; Τόσο όσο δεν θα τον εμποδίζει να δει καθαρά! Πόσο νερό μπορεί να καλύψει μια απουσία;
Δεύτερος σταθμός η Σίφνος. Ενας άλλος θεός την προστάτευε! Ενας θεός που αγαπούσε τον ήλιο. Καθίσαμε κάτω από αυτόν και τον καρφώσαμε. Δεν μας έδωσε λάμψη, μόνο μικρές στιγμές! Αναλαμπές, υποσχέσεις και βλέμματα. Και ήχους σιωπής. Πολλούς από αυτούς!!! Γύρω από ένα τραπέζι στρογγυλό, ανάμεσα στο άσπρο και το θαλασσί, ιδέες, σκέψεις και γέλια. Μια φωνή να υπερβάλει για να ακουστεί και ένα νεύμα να προσπαθεί να κρυφτεί. Μια πορτοκαλάδα που ποτέ δεν βρέθηκε και ένα ούζο σε ένα ξεχωριστό μπουκάλι. Ένας καφές που δεν γινόταν να φτιαχτεί, η coca cola που δήλωνε πως η Αμερικανιά κάνει βόλτες ακόμα και στην ελληνική επαρχία και ένας ανεξήγητος ήχος ησυχίας που μας τραβούσε την προσοχή.
Η επιστροφή, ήσυχη! Απαθανατήσαμε την στιγμή! Δεν είμαι σίγουρη αν έπρεπε. Καμιά φορά οι αναμνήσεις, δεν φέρνουν δάκρυα χαράς, αλλά λύπης. Δεν έχω αποφασίσει τι από τα δυο, θα μου συμβεί όταν δω τον εαυτό μου να αγναντεύει το απέραντο γαλάζιο και δίπλα μου να βρίσκεται μια σειρά αγνώστων που όμως ένιωθα να έχω μοιραστεί μαζί τους τόσα...
Από χθες το πρωί, είμαι στην τιμημένη Αθήνα. Γύρισα στις 09:00 περίπου στον Πειραιά και πήγα κατευθείαν στη δουλειά μου. Στο γραφείο μου. Στις σκέψεις και τα προβλήματα μου. Μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου. Αυτή τη φορά δίπλα σε μια γνωστή σειρά ανθρώπων τους οποίους όμως νιώθω σαν να μην γνώρισα ποτέ. Και ας έχουν περάσει δυο χρόνια. Ας είναι! Το σήμερα δεν τελείωσε. Εξελίσεται σταθερά..


υγ. Αθηνά, Αγάθη, Βασίλη, Κώστα, Δημήτρη, Χάρη, Βαγγέλη σας ευχαριστώ πιο πολύ και από το πολύ! Το ταξίδι δεν θα ήταν ίδιο χωρίς εσάς! Παναγιώτη, το σκουλαρίκι σου.....

12 comments:

Ανώνυμος είπε...

mia xarula ta pernas, xairomai ;-)

kat. είπε...

Οτι μπορώ κάνω....

Ανώνυμος είπε...

Έστω και αυτές οι λίγες ημέρες χαλάρωσης ήταν σημαντικές. Εξάλλου αυτά τα ταξιδάκια δεν αποτελούν μέρος των εμπειριών της ζωής μας; Πάλι καλά μέσα στο χάος της δουλειάς, έχεις και τα τυχερά σου!!!!

NY ANNA είπε...

Πόσο νερό μπορεί να καλύψει μια απουσία;;;; Ούτε ένας ολόκληρος ωκεανός, πίστεψέ με.
(Δυστυχώς ή ευτυχώς...)
Κι ύστερα, με τους "ξένους", τους άγνωστους, με τις μικρές "συμμορίες" μπορείς μερικές φορές να πεις τόσα όσα δεν έχεις πει στους φίλους σου. Έτσι αναπάντεχα. Γιατί είναι στιγμές που και η συμπόνοια των "ξένων" φαντάζει πολύτιμη.
Γλυκό φιλάκι

Ακόμα ζαλίζεσαι;
By the way... Ωραία φωνή!!!!!

itelli είπε...

Τι εννοείς χωριστήκατε σε "σωστες ομάδες";;; Για να ξεσκάσεις πήγες ή για Survivor; :Ρ

kat. είπε...

ανώνυμε/ η, ήταν κάτι παραπάνω από σημαντικές!

ny anna, το βράχνιασμα μου πάει πολύ! Κρίμα που δεν μπορεί να με ακούσει "κάποιος" που θα το εκτιμούσε!!!! Ωστόσο, το μόνο που με ζαλίζει πλέον είναι η θύμηση των όμορφων στιγμών της συμμορίας των εννέα!

itelli, βασικά για δουλειά πήγα....αλλά μάλλον προς διασκέδαση προέκυψε! Σε οτι αφορά στις "σωστές ομάδες", εννοούσα οτι ο καθένας δίπλα του, στην έξοδο για Μύκονο, είχε αυτό που ήθελε την δεδομένη στιγμή! Μόνο την δεδομένη όμως!

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο το ταξιδάκι αλλά περισσότερο πίκρα και θλίψη σου έδωσε παρά χαλάρωση.......Κάνω λάθος?
m!

kat. είπε...

Δεν έχω αποφασίσει ακόμα.....

Epikouros είπε...

προς τι η μελαγχολία αφού πέρασες καλά; Πριν φύγεις παραπονιόσουν (εκ των προτέρων που λέγαμε)...και τώρα παραπονιέσαι και εκ των υστέρων... Με τιποτα δεν είσαι ευχαριστημένη μου φαίνεται! :-)

kat. είπε...

Η μελαγχολία αφορά μάλλον στο οτι συνειδητοποιώ οτι ορισμένα πράγματα δεν θα τα ζήσω ξανά....

Almost Famous είπε...

ωραίο το ταξιδάκι, πολύς ο προβληματισμός όμως... γιατί?

kat. είπε...

Ειδικά εσύ, ξέρεις....
Δεν πειράζει όμως! Ελπίζω ο προβληματισμός μου, να πνιγεί στον βυθό της θάλασσας!

Ανώνυμος είπε...

mia xarula ta pernas, xairomai ;-)

kat. είπε...

Οτι μπορώ κάνω....

Ανώνυμος είπε...

Έστω και αυτές οι λίγες ημέρες χαλάρωσης ήταν σημαντικές. Εξάλλου αυτά τα ταξιδάκια δεν αποτελούν μέρος των εμπειριών της ζωής μας; Πάλι καλά μέσα στο χάος της δουλειάς, έχεις και τα τυχερά σου!!!!

NY ANNA είπε...

Πόσο νερό μπορεί να καλύψει μια απουσία;;;; Ούτε ένας ολόκληρος ωκεανός, πίστεψέ με.
(Δυστυχώς ή ευτυχώς...)
Κι ύστερα, με τους "ξένους", τους άγνωστους, με τις μικρές "συμμορίες" μπορείς μερικές φορές να πεις τόσα όσα δεν έχεις πει στους φίλους σου. Έτσι αναπάντεχα. Γιατί είναι στιγμές που και η συμπόνοια των "ξένων" φαντάζει πολύτιμη.
Γλυκό φιλάκι

Ακόμα ζαλίζεσαι;
By the way... Ωραία φωνή!!!!!

itelli είπε...

Τι εννοείς χωριστήκατε σε "σωστες ομάδες";;; Για να ξεσκάσεις πήγες ή για Survivor; :Ρ

kat. είπε...

ανώνυμε/ η, ήταν κάτι παραπάνω από σημαντικές!

ny anna, το βράχνιασμα μου πάει πολύ! Κρίμα που δεν μπορεί να με ακούσει "κάποιος" που θα το εκτιμούσε!!!! Ωστόσο, το μόνο που με ζαλίζει πλέον είναι η θύμηση των όμορφων στιγμών της συμμορίας των εννέα!

itelli, βασικά για δουλειά πήγα....αλλά μάλλον προς διασκέδαση προέκυψε! Σε οτι αφορά στις "σωστές ομάδες", εννοούσα οτι ο καθένας δίπλα του, στην έξοδο για Μύκονο, είχε αυτό που ήθελε την δεδομένη στιγμή! Μόνο την δεδομένη όμως!

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο το ταξιδάκι αλλά περισσότερο πίκρα και θλίψη σου έδωσε παρά χαλάρωση.......Κάνω λάθος?
m!

kat. είπε...

Δεν έχω αποφασίσει ακόμα.....

Epikouros είπε...

προς τι η μελαγχολία αφού πέρασες καλά; Πριν φύγεις παραπονιόσουν (εκ των προτέρων που λέγαμε)...και τώρα παραπονιέσαι και εκ των υστέρων... Με τιποτα δεν είσαι ευχαριστημένη μου φαίνεται! :-)

kat. είπε...

Η μελαγχολία αφορά μάλλον στο οτι συνειδητοποιώ οτι ορισμένα πράγματα δεν θα τα ζήσω ξανά....

Almost Famous είπε...

ωραίο το ταξιδάκι, πολύς ο προβληματισμός όμως... γιατί?

kat. είπε...

Ειδικά εσύ, ξέρεις....
Δεν πειράζει όμως! Ελπίζω ο προβληματισμός μου, να πνιγεί στον βυθό της θάλασσας!