έρωτα, όχι πόλεμο.. (σ.σ. για όλα φταίει ο λάμπρος!)

βγήκα χθες πολύ αργά με έναν ηθοποιό! για ποτό! πήγαμε αρχικά να δούμε ένα live στο ψυρρή αλλά κάτι η μέση μου που με πεθαίνει και δεν μπορώ την ορθοστασία, κάτι η ατάκα του "οκ, πάμε τώρα απέναντι να πιούμε ένα ποτό ήσυχα για να μιλήσουμε", κάτι τα λόγια του παπά.. φύγαμε.

πιάσαμε μια συζήτηση για τις σχέσεις. μου είπε πόσο φοβάται να εκτεθεί, πόσους μήνες έχει να δεσμευτεί και τι τον αγχώνει όταν απέναντι του έχει τη γυναίκα της ζωής του.
too much information..
δεν ξέρω αν ήθελα να τα μάθω όλα αυτά.
δεν με νοιάζει.
δεν τον ξέρω.
ούτε πρόκειται να μπω στη διαδικασία να τον μάθω. ποτέ άλλωστε δεν με έψηνε το στυλάκι.. "παίζω στο Εθνικό θέατρο". στα αρχ**** μου. εγώ όμως δεν παίζω γενικότερα..
ξεκίνησε να με ρωτάει διάφορα.. για τις σχέσεις μου, για το πως φαντάζομαι τον υποψήφιο γαμπρό, για το τι με καυλώνει, γιατί χώρησα πριν ενάμιση μήνα κτλ.. η τελευταία και καλύτερη ερώτηση του ήταν: "οι πρώην σου ενδιαφέρονταν για σένα όταν πέφτατε στο κρεβάτι;". του απάντησα ως εξής: "δεν είχα ποτέ παράπονο σε αυτό το κομμάτι. ακόμα και αύριο αν πεθάνω, θα είμαι ευχαριστημένη από τη σεξουαλική μου ζωή.."
και μου απαντάει: "είσαι πολύ τυχερή. εγώ για παράδειγμα όταν κάνω σεξ νοιάζομαι μόνο για μένα. το θέμα είναι να χύσω εγώ. δεν με νοιάζει για την γυναίκα που θα έχω από κάτω μου". η συζήτηση έκλεισε! προφανώς.. δεν θα ανοίξει ποτέ ξανά!

πρώτον, αν είχε έρθει μαζί μου ο λάμπρος την πέμπτη το βράδυ σε ένα τραπέζι δεν θα γνώριζα ποτέ αυτόν. και ποτέ δεν θα μου πρότεινε να πάμε για ποτό!
δεύτερον, έι.. σε εσάς τους άνδρες απευθύνομαι. ΤΙ ΕΧΕΤΕ ΠΑΘΕΙ;
τρίτον (και σημαντικότερο!), μην απορείς λοιπόν αγόρι μου γιατί είσαι μόνος σου!
τέταρτον, υπόσχομαι να μην βάλω ποτέ ξανά τον εαυτό μου σε παρόμοια διαδικασία..