πόλη χιόνι ή πολύ χιόνι;

φεύγω απο τη δουλειά νωρίς. τρέχω στο κολωνάκι. πίνω ένα καφέ στο τιμημένο jk με τον λαμπρούκο και φεύγω τρέχοντας γιατί το χιόνι έχει αρχίσει να καλύπτει τις επιφάνειες. μαγεία. ο λαμπρούκος με αγκαλιάζει ενώ με το μάτι ψάχνω για ταξί. μπαίνω σε ένα από αυτά μιλώντας με τη τζοβάννα στο κινητό η οποία με παρακαλεί να κάνω δυο προσευχές παραπάνω και να παρακαλέσω τον καλό θεούλη να ρίξει πολύ χιόνι για να μην πάμε αύριο στο γραφείο. μέχρι να αποφασίσουμε σε ποιες περιοχές πρέπει χιονίσει και σε ποιες όχι φτάνω σπίτι. πριν μπω μέσα μιλάω και με τον χρήστο της χριστίνας! μπαίνω τελικά στο σπίτι! πάγος. ξεκινάω να φτιάχνω noodles. με παίρνει ο μάκης στο τηλέφωνο για να μου πει πως και εκείνος μαγειρεύει. θυμάμαι εκείνη τη στιγμή πως από το πρωί είχα σκεφτεί να φτιάξω κοτόπουλο. αφήνω τα noodles στην άκρη και συνεχίζω με κοτόπουλο. κλείνω με τον μάκη. τηλεφωνώ στον γιώργο. το κοτόπουλο μου βράζει. με τον γιώργο συζητάω για το concept μιας φωτογράφισης. γελάμε. πάντα γέλαγα με τον γιώργο. καταλήγουμε κάπου. το κλείνουμε. μου τηλεφωνεί η μαμά μου για να μου πει πως θα παραμείνουν με τον μπαμπά μου αποκλεισμένοι στο εξοχικό μας. "μην μου λες.. με στεναχωρείς και δεν θα φάω το κοτόπουλο!" της απαντώ και εκνευρίζεται με το ύφος μου. κλείνουμε γιατί στο σταθερό με καλεί ένας φίλος. κάνω ταυτόχρονα μια "βόλτα", στο νετ. διαβάζω τις ειδήσεις του τελευταίου μισάωρου που έχει ανεβάσει στο σάιτ του ο λάμπρος ενώ ακούω κάτι στο βάθος του διαδρόμου να καίγεται! το κοτόπουλο μου! το σώνω τελευταία στιγμή. κλείνω τον φίλο που μιλούσα. τρώω. φανταστικό σου λέω! ξεβάφομαι. η μουτζούρα της ημέρας φεύγει, η κούραση όχι. η μέρα έχει αλλάξει.. είναι περίπου 00:05. το τηλέφωνο μου χτυπά ξανά. η τζοβάννα μου ανακοινώνει πως στην περιοχή που μένει "το έστρωσε". το κλείνω (επιτέλους!!) και ανοίγω ραδιόφωνο.
και εγώ που νόμιζα πως μόνον εγώ γνώριζα το συγκεκριμένο τραγουδάκι..

http://www.youtube.com/watch?v=NxUqV68l3wE

γιατί τα έγραψα όλα αυτα? για κανένα λόγο. απλώς έτσι..