δεν είναι φοβερή αίσθηση αυτή; ποια;
που όταν πας στο πατρικό σου έπειτα από εβδομάδες, τρέχεις να ανοίξεις το ψυγείο (όπως όταν ήσουν μικρή/ μικρός) και να φας τα πάντα. και μετά κάνεις και την βόλτα σου από την κατάψυξη..
το καλύτερο είναι πως κλείνοντας πια.. (έπειτα από ώρα και ενώ όλοι σε φωνάζουν να πας να ακούσεις κάτι συγκλονιστικό) το ψυγείο έχεις και την αίσθηση πως δεν έφαγες τίποτα, δεν πήρες καμμία θερμίδα πάνω σου και πως η μαμά δεν σε περιποιήθηκε. γι΄αυτό της λες.. "μήπως να έφτιαχνες να φάμε κάτι.. γρήγορα.. πριν αρχίσει το μπισκότο να γκρινιάζει και φύγουμε άρον - άρον.."
ώρες και φορές (σαν και την παραπάνω..) δεν με/ μας καταλαβαίνω..
που όταν πας στο πατρικό σου έπειτα από εβδομάδες, τρέχεις να ανοίξεις το ψυγείο (όπως όταν ήσουν μικρή/ μικρός) και να φας τα πάντα. και μετά κάνεις και την βόλτα σου από την κατάψυξη..
το καλύτερο είναι πως κλείνοντας πια.. (έπειτα από ώρα και ενώ όλοι σε φωνάζουν να πας να ακούσεις κάτι συγκλονιστικό) το ψυγείο έχεις και την αίσθηση πως δεν έφαγες τίποτα, δεν πήρες καμμία θερμίδα πάνω σου και πως η μαμά δεν σε περιποιήθηκε. γι΄αυτό της λες.. "μήπως να έφτιαχνες να φάμε κάτι.. γρήγορα.. πριν αρχίσει το μπισκότο να γκρινιάζει και φύγουμε άρον - άρον.."
ώρες και φορές (σαν και την παραπάνω..) δεν με/ μας καταλαβαίνω..
(το παιδί μου σε λίγα χρόνια.. ή μάλλον σε κανα δυο μήνες που θα περπατάει..)