αγαπημένε άγιε βασίλη (μου),

(σου υπενθυμίζω πως εγώ επιμένω και λέω παντού πως υπάρχεις..)

το 2010 με δυσκόλεψε! μου έφερε τα πάνω κάτω, με κούρασε, με πίεσε, μου πήρε ένα αγαπημένο πρόσωπο από την οικογένεια μου, μου έφερε ένα άλλο, με έκανε να κλάψω αλλά και να γελάσω. ήταν ΠΕΡΙΕΡΓΗ χρονιά. η γεύση της ήταν γλυκόξινη και εγώ τόσα χρόνια είχα συνηθίσει στις σοκολάτες..

δεν ξέρω λοιπόν τι πρέπει να ευχηθώ! συνεπώς.. δεν ξέρω τι δώρο θέλω να βρω κάτω από το δέντρο όταν ξυπνήσω ή έστω όταν ξημερώματα σαββάτου θα γυρνάω πια από το ρεβεγιόν κρατώντας τις γόβες στα χέρια.. γιατί η αλήθεια είναι πως βαρέθηκα τις μεγάλες κουβέντες, τα πολλά λόγια και τα τεράστια σχέδια που δεν οδηγούν πουθενά!

άρα τι μένει αγαπημένε άγιε; να είμαι καλά; ε, αυτό! "ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ"..

τα λέμε σε 12 μήνες ξανά!!!!! φιλιά στα ταρανδάκια σου!
κατερινούλα

ΥΓ. το ίδιο εύχομαι και για όλους τους φίλους μου, και για όλους εσάς.. :)