πρόσεχε τι ευχές κάνεις! (μπορεί να βγουν αληθινές!)..

(πάντα έλεγα πως ο ιδανικός άνδρας για μένα θα ήταν ο επαγγελματίας μάγειρας. Οκ.. δεν ήθελα να έχει κατακτήσει και αστέρια μισελιν.. αλλά..)

Τους τελευταίους μήνες της ζωής μου, κάθε πέμπτη πηγαίνω με 2-3 συναδέλφους σε ένα εστιατόριο στο Κωλονάκι. Η ιδιοκτήτρια του είναι φίλη και συνεργάτης.. Έχουμε γίνει θαμώνες και πολύ φοβάμαι πως σε λίγες πέμπτες οι υπάλληλοι, θα έχουν το θάρρος να μου πουν: «πήγαινε κορίτσι μου το πιάτο σου στην κουζίνα».
Για να μην τα πολυλογώ, την τελευταία πέμπτη και ενώ έχω παραγγείλει ένα φανταστικό φιλέτο ψαριού έρχεται η ιδιοκτήτρια και φίλη στο τραπέζι μας, και μου λέει:
«Έχεις θαυμαστή μέσα στην κουζίνα»
«Εγώ?»
«Ναι» μου απαντάει και συνεχίζει «τώρα μου μιλούσε για σένα, είναι ο σεφ μου. Ξέρεις τι ωραία πιάτα που θα σου φτιάχνει..».
Εγώ χαμογελάω πλατιά, οι άλλοι της παρέας έχουν ύφος «ούφ, πάει και αυτή..» ενώ η ιδιοκτήτρια με προσκαλεί να πάω στην κουζίνα δήθεν τυχαία/ αυθόρμητα για να μου δείξει κάτι..
Τελικά δεν χρειάστηκε να εισβάλω στην κουζίνα γιατί βλέπουμε από μακριά τον μ. που έρχεται στο τραπέζι μας. Εννοείται πως από ευγένεια, σηκώνομαι να τον χαιρετήσω..
..
..
Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν εγώ είμαι πολύ ψιλή ή αυτός πολύ κοντός. Πάντως με δεδομένο οτι φτάνω το 1.77-1.78 χωρίς τακούνι, ο μ. μου έφτανε μέχρι το μπράτσο. Αν είχα ένα παιδί στην ηλικία των 15 ετών, κάπου εκεί δεν θα μου έφτανε;;; επίσης, τον περνάω τουλάχιστον 5 χρόνια (μην χαλάσουμε και το σερί των τελευταίων μηνών, έτσι?).. Δηλαδή.. όχι καλό μου δεν είμαι 22 όπως νόμιζες. και το καλύτερο.. ήταν τόσο αδύνατος, μα τόσο αδύνατος που θα νόμιζες πως όχι μόνο δεν είναι σεφ, αλλά τον αφήνουν και νηστικό. Με άλλα λόγια εμφανίστηκε δίπλα μου ένα παιδάκι πολύ χαριτωμένο κατά τα άλλα που μου είπε κιόλας πως με περιμένει την επόμενη πέμπτη!

Θα γράψω τιμωρία 200 φορές την εξής ατάκα:
«Δεν πρόκειται να ζητήσω τίποτα από τον καλό θεούλη, αν α) δεν έχω πει και λεπτομέρειες, ή β) δεν έχω δει εξ αρχής, το αντικείμενο του πόθου μου».