Από τότε που έγινα θεία..

βλέπω με άλλο μάτι όλα τα μωρά του κόσμου. Όπου και αν είμαι, όπου και αν τύχει να σταθώ και περάσει κάποιο ανήλικο από δίπλα μου, του πιάνω την κουβέντα αν είναι σε ηλικία που μπορεί να επικοινωνήσει. Αλλιώς ξεκινάω τον μονόλογο.. «έχω και εγώ μια ανιψούλα, το ίδιο όμορφη με σένα.. κτλ. κτλ. Το ίδιο έκανα και σήμερα το απόγευμα στο ΜΕΤΡΟ. Είδα ένα φανταστικό αγοράκι, του γέλασα πλατιά και την ώρα που πήγα να τον ρωτήσω πως το λένε, έτρεξε και πήγε στον μπαμπά του!
Φαντάσου τι θα του έχουν πει οι γονείς του -εν έτη 2010- για τους αγνώστους που του γελάνε/ μιλάνε. Ευτυχώς που δεν με έψαξε ο πατέρας του..

Κάπως έτσι.. Σας αφήνω για λίγες μέρες. Οι ολιγοήμερες διακοπές μου ξεκινούν από αύριο!!