Γράμμα στον Αγιο Βασίλη!

Αγαπητέ μου «άγιε»,
(πρώτα απ’ όλα μεγάλη η χάρη σου! Λέω σε όλο τον κόσμο πως υπάρχεις, πως σε έχω δει..)

Θα είμαι σύντομη καθώς σου γράφω εν ώρα δουλειάς..
Το 2009 δεν ήταν αυτό ακριβώς που είχα φανταστεί όμως είμαι σίγουρη πως είσαι παν-έτοιμος το νέο έτος να μου φέρεις ότι επιθυμώ!
Την υγεία μου.. ούτε ένα γκούχου μέχρι στιγμής! Να συνεχιστεί αυτό που please.. και δεύτερον ολόκληρο το 2010 να είναι τόσο δημιουργικό, όσο ήταν και ο Δεκέμβρης που μόλις διανύσαμε (σ.σ. αδίκησα το τελευταίο διάστημα την ικανότητα μου στο γράψιμο, όμως δυο υπέροχες προτάσεις με έκαναν να σκεφτώ πως υπάρχουν λόγοι και άνθρωποι που επιμένουν να με θέλουν σε αυτό τον χώρο!)..

Μόνον αυτά! Δεν βελτιώθηκα σε σχέση με πέρσι?
Πραγματοποίησε μου αυτές τις δυο ευχές και εγώ θα σου οργανώσω την καλύτερη εκστρατεία ever τα επόμενα xmas! Υπάρχεις και το ξέρουμε! Αυτό που μένει είναι να το διαδώσουμε!

Σε φιλώ πολύ λοιπόν!
Και του χρόνου..
Γεια τώρα!
Κατ.

Υγ. φιλιά στα ταρανδάκια σου!

«Είμαι το κορίτσι του ΜΕΤΡΟ»

.. όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε σε ένα προηγούμενο post μου ο «asotosgios». Όπως λέμε.. «Το κορίτσι του Μάη», «Το κορίτσι με τα πορτοκάλια», «Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι».. (δεν ξέρω άλλα κορίτσια, οπότε το σταματάω εδώ!) έτσι και εγώ είμαι αυτό που προ ολίγου ανέφερα..
Περνάω στο παρασύνθημα!
Πριν μέρες έρχεται και κάθεται στο διπλανό κάθισμα ένα πιτσιρικάκι. Όχι πάνω από πέντε χρονών! Και μόνο τα πόδια του αν έβλεπες που «έπεφταν» στο κενό, άξιζε τον κόπο.. είχε έμπνευση! Μιλούσε και τραγουδούσε! Μέσα σε όλα αυτά, ακούω να λέει «Ο μπαμπάς μου λέει πως δεν υπάρχει Αγιος Βασίλης» και μια φωνή ενήλικα από πίσω μου συνεχίζει «Μα ποιος μαλάκας τόλμησε να του στερήσει το όνειρο;»..
Η ζωή λοιπόν είναι σκληρή ακόμα και αν είσαι 5 χρονών. Δεν κάνει διακρίσεις! Σε χτυπάει εκεί που πονάς, δεν αναγνωρίζει ειδικές περιστάσεις και γιορτές (βλέπε: Χριστούγεννα) ενώ θα σου χαμογελάσει μόνο αν της χαμογελάσεις και εσύ!
Άρα; Καλά δεν έκανα που έσκυψα και του είπα: «Υπάρχει. Εγώ τον έχω δει»!..?

Συγκινήθηκα! «Asotegie» σε ευχαριστώ!

Υγ. Η σύνταξη του παραπάνω κειμένου ολοκληρώθηκε χθες ενώ έβλεπα στην τηλεόραση το «Seven». Δεν ξέρω γιατί αλλά νομίζω πως έχει κάποια αξία να γνωρίζετε τις συνθήκες, κάτω από τις οποίες (σκέφτομαι και) γράφω!

Re-Union!

Έχουν περάσει τρεις μήνες από τη στιγμή που εγώ, ο γιώργος τ. και ο Μάκης προσπαθήσαμε να οργανώσουμε μια συνάντηση παλιών συμμαθητών! Τίποτα επίσημο! Απλώς θέλαμε να βρούμε όλους τους φίλους μας από το σχολείο έπειτα από 12 (ή και περισσότερα) χρόνια.. έτσι για να μοιραστούμε τα νέα μας. Ήταν όμως πολύ δύσκολο να συντονίσουμε τόσους ανθρώπους, έστω και αν είχαμε στείλει πρόσκληση σε κάποιους από αυτούς, εβδομάδες πριν. Τελικά είπαμε «να το αφήσουμε για λίγο αργότερα». Να έρθουν και οι μέρες των γιορτών όπου σίγουρα όλοι μας θα ξεκλέβαμε χρόνο από το επιτακτικό πρόγραμμα μας. Να βρούμε μια σωστή «αφορμή», τέλος πάντων..
Ο Αντώνης όμως μας πρόλαβε! Βρήκε την «αφορμή» να μας μαζέψει ΟΛΟΥΣ το πρωινό του Σαββάτου στην εκκλησία του Αγίου Βασιλείου. Τον ανόητο! Θυμάμαι πως πάντα έβρισκε ένα τόπο για να τραβήξει πάνω του την προσοχή.. τα κατάφερε.. πλήθος φίλων και συμμαθητών άφησαν κάθε υποχρέωση και δουλειά και έτρεξαν να τον χαιρετήσουν για τελευταία φορά!
Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ το γεμάτο βλέμμα σου!

.. ξαφνικά η ιδέα του re-union, δεν μου αρέσει..

Pre–Christmas Show!

Μόλις χθες κατάλαβα πως πλησιάζουν τα Χριστούγεννα.. όταν δηλαδή είδα τον Γιάννη Σπαλιάρα, στην νέα του διαφημιστική καμπάνια για τα καταστήματα “Glou”, που φιγουράρει σε όλες τις στάσεις του Μετρό! Ο εν λόγω κύριος πόζαρε μπροστά στον φωτογραφικό φακό, ενώ στον δεξί του ώμο υπήρχε ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Άνοιξα το ημερολόγιο μου και είδα πως σε λιγότερο από δυο εβδομάδες θα ανταλλάσουμε ευχές και φιλιά με φίλους και γνωστούς. Τι και αν δουλεύω σε lifestyle περιοδικό και όλες οι σελίδες μας έχουν «φορέσει» τα γιορτινά τους; Χαμπάρι δεν είχα πάρει..
Βγαίνοντας από το Μετρό παρατήρησα και τα στολισμένα μπαλκόνια της περιοχής μου. Φαίνεται πως μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα σηκώσει τα μάτια μου ψηλά.. για να δω τα φωτάκια, τα οποία ή σε παραπέμπουν σε ψησταριά ή σου θυμίζουν πως οποιαδήποτε προσπάθεια διάσωσης της ενέργειας κατά τη διάρκεια της χρονιάς, πήγε χαμένη. Δεν πειράζει. Τα Χριστούγεννα είναι ιερά και πρέπει να τα ζούμε στον υπερθετικό βαθμό.
Δεν αναρωτήθηκα γιατί το δικό μας σπίτι δεν είχε ακόμα στολιστεί. Απλώς έσπευσα να βρω εκείνη την κρυμμένη κούτα που είναι τίγκα στο glitter, τα φωτάκια και τις χρωματιστές μπάλες. Μέσα σε αυτήν βρήκα και το φωτεινό μου αστέρι – στόλιζε το δωμάτιο μου και πέρσι..
Και ξαφνικά όλα ήταν γιορτινά. Και πάνω στο τραπέζι παρατήρησα μια πιατέλα με μελομακάρονα και δίπλες. «Τι την κοιτάς; Από την προηγούμενη εβδομάδα τα έχω φτιάξει» είπε η μαμά μου και έσπευσε να με φιλήσει και να μου πει «Και του χρόνου..»!
Ε.. άρα; Καλά Χριστούγεννα! Να ζήσουμε όλοι τις πιο όμορφες γιορτές της ζωής μας!

Υγ. Το παραδέχομαι! Πρώτα πρόσεξα τον Σπαλιάρα και μετά το δέντρο!
Υγ. Τελικά το μετρό πρέπει να ανακηρυχτεί «επίσημο μέσο μεταφοράς μου». Όλα εκεί μέσα τα ζω!

Χθες το βράδυ..

..γύρω στις 12 παρά, επιβιβάστηκα στο Μετρό – το τελευταίο δρομολόγιο της ημέρας. Συνολικά στον συρμό δεν πρέπει να ήμασταν πάνω από 15-20 άτομα. Εγώ απλώς έστελνα μηνύματα για να περάσει η ώρα! Στην πραγματικότητα.. κοιμόμουν όρθια! Στην στάση «Εθνική Αμυνα», ήρθε και έκατσε δίπλα μου ένα πιτσιρίκι γύρω στα 15, με φαρδύ καρό παντελόνι και αθλητικά, ένα πατίνι στο χέρι και μια σχολική τσάντα στο άλλο. Με κοιτούσε παράξενα, ωστόσο όμως δεν μου θύμιζε κάτι! Προσπαθούσε να δει τι γράφω στα μηνύματα μου ενώ το βλέμμα του γενικότερα πάνω μου ήταν τύπου «επικριτικό!». Ναι! Ήμουν σίγουρη! Δεν τον ήξερα! Ευτυχώς ο κόσμος μπαινόβγαινε.. Στην στάση Ευαγγελισμός και ενώ είχε σηκωθεί για να κατέβει στην στάση, έσκυψε στο αυτί μου και μου ψιθύρισε: «Εγώ τις μολότοφ μου τις πέταξα την Κυριακή το βράδυ και δεν ντρέπομαι για αυτό! Ο Αλέξης ήταν φίλος μου και δεν θα σταματήσω να διαδηλώνω για πάρτη του! Εσύ όμως τι θα κάνεις για αυτό?»..

Καλό μήνα..

«Έχω εμπιστοσύνη στο κακό γούστο του κόσμου»

Δεν ξέρω ποιος συγγραφέας το είπε! Ξέρω απλώς πως μόνο να συμφωνήσω μπορώ..