Ε.. ποτέ!

(αν δεν έχεις διαβάσει προηγούμενα ποστ που αφορούν στον γιώργο - σαλιάρη - mister what’s up, καλύτερα να μην διαβάσεις και το κείμενο που ακολουθεί)

Σάββατο βράδυ! Καθόμαστε στη μπάρα (στο γνωστό στέκι, δεν φαντάζομαι να πήγε αλλού το μυαλό σας) και δεν υπάρχει ίχνος όρεξης. Ξαφνικά μια είδηση έρχεται να μας ταρακουνήσει, να πιάσουμε τα κινητά για να στείλουμε τα νέα παντού, να σηκωθούμε από τα σκαμπό, να κοιταχτούμε ανήσυχοι..
«Ο Γιώργος (γνωστός και ως «mister Whats up») θα φύγει από το μαγαζί, θα απολυθεί»..
Ε.. Ποτέ!
Ξαφνικά, δημιουργούνται οι εξής σκέψεις:
Και ποιος θα την πέφτει τώρα σε όλες τις γυναίκες του μαγαζιού;
Και ποιον θα δουλεύω εγώ;
Και ποιος θα μου λέει «θέλω να σε σκίσω»;
Και ποιος θα τραγουδάει στα live του μαγαζιού;
Και ποιος θα μου δίνει «τροφή» για μελλοντικά ποστ;
Και ποιος θα αναλάβει το μαγαζί τώρα;
Μήπως να πρότεινα στον ιδιοκτήτη, «εμένα»;
Πολλές σκέψεις.. Καμμιά απάντηση! Έψαχνα με το μάτι, τον Γιώργο. Περιπλανιόταν μεταξύ των δυο μπαρ του μαγαζιού. Δεν τον χωρούσε ο τόπος. Για πρώτη φορά αντικοινωνικός. Δεν κερνούσε, δεν έπινε, δεν μιλούσε. Ούτε που με πλησίασε! Λίγη ώρα μετά και ενώ έφευγα τον συνάντησα στην πόρτα. Ακολούθησε ο εξής διάλογος:
Γ.: Μα γιατί φεύγεις από τώρα;
Κ.: Εχω πάθει ψύξη στην πλάτη και υποφέρω..
Γ.: Α.. Υπάρχει μια καλή κρέμα.. Να δεις πως την λένε, πως την λένε..
Συγνώμη.. παιδιά τι συμβαίνει; μου κάνει πλάκα ο θεός; Αυτός είναι ο Γιώργος που ανταλλάζαμε πορνοδιαστροφικές απόψεις; που χουφτωνόμασταν; που με ικέτευε να πάω σπίτι του για να του κάνω μασάζ;
Α.. χάλασε ο κόσμος!
Δεν γράφω άλλο. Εκνευρίστηκα!

Υγ. Για την ιστορία αναφέρω πως τελικά δεν θα φύγει από το μαγαζί. Οπότε σώθηκε το μπλογκ μου!

Me, Myself & I

(μια μικρή συζήτηση με τον εαυτό μου)

Έλα.. οκ.. απόψε υπόσχομαι να σου πω την αλήθεια! Όχι γιατί δεν μπορώ να σου κρυφτώ αλλά επειδή σε νιώθω δίπλα μου.
Τελικά..
Η αλήθεια είναι πως αυτή την περίοδο, δεν το έχω! Πάει και τελείωσε. Δεν το έχω!
Το καταλαβαίνω από εκείνες τις στιγμές…
Που το βλέμμα μου χάνεται στο κενό.
Που συγκρατώ τον εαυτό μου για να μην κλάψει.
Που τα βάζω με την Kat. και τις χαζές επιλογές που κάνει.
Που δεν μπορώ να με αντέξω και να με υποστηρίξω άλλο πια.
Που δεν έχω τα αρχίδια να πω σε όλους (Γιώργο, Μιχάλη, Χάρη, Δημήτρη, Χάρη Σ. Γιώργο Κ., Χρήστο) μια μεγάλη συγνώμη και να ξεκινήσω από την αρχή.
Και κυρίως που δεν εξαφανίζομαι.
Ολα είναι στραβά και αν δεν είναι ψάχνουν την αφορμή για να στραβώσουν. Να χαθούν στην γωνία. Τα χαμόγελα έχουν «εξαφανιστεί», οι καλοί μας εαυτοί κρύφτηκαν και εγώ έχω μείνει να περιμένω το επόμενο «καλό» που θα συμβεί. Να σου πω άλλη μια αλήθεια;
Βαριέμαι ρε μωράκι να περιμένω. Βαριέμαι να ελπίζω και κυρίως δεν θέλω άλλες υποσχέσεις. Όχι γιατί δεν τις έχω ανάγκη αλλά γιατί θέλω την ελευθερία μου. Τα ψέμματα δεν είναι πάντα όμορφα. Και αν είναι, εγώ σε αυτή τη φάση έχω ανάγκη από την ψευτιά της αλήθειας.
Στο ξαναλέω!
Θέλω την ελευθερία μου. Αυτή που σου εξασφαλίζει η αποφυγή δεύτερων σκέψεων. Μπορείς να μου την εξασφαλίσεις; Μπορείς να με κάνεις να γελώ; Ναι.. Με την ψυχή μου.
Ε, ψυχή μου;
Σ’ αγαπώ!
Έτσι ή αλλιώς..

Σκέψεις, προβληματισμοί και οτι να ΄ναι!

Γιώργο Τ. θυμάσαι που σου είχα πει πως θέλω να κλέψω την ιδέα σου και να γράψω και εγώ (όπως και εσύ) ότι μου έρχεται στο μυαλό; Ναι; Ήρθε λοιπόν αυτή η τιμημένη μέρα που θα θυμάσαι για πάντα. Με την ελπίδα να μην μου ζητήσεις ποτέ τα πνευματικά δικαιώματα, ξεκινάω..
*Πόσοι φυσιολογικοί άνθρωποι υπάρχουν εκεί έξω;
*Θέλω να ερωτευτώ τρελά.. Να χάσω το μυαλό μου. Αλλά να υπάρχει ανταπόκριση!
*Ο Μιχάλης φιλάει τραγικά.
*Ο Χάρης Σ. γιατί δεν μου μιλάει; Έχει πέσει σε κατάθλιψη;
*Τελικά είμαι δημοσιογράφος ή κάνω δημόσιες σχέσεις; ή και τα δύο.. Κάπου χάθηκα στην μετάφραση!
*Ο Αλντο ήδη αισθάνεται καλύτερα. Ευτυχώς!
*Βαριέμαι.. Δεν έχω όρεξη να δουλεύω αυτό το διάστημα.
*Θέλω προφιτερόλ!
*Και όμως δέν θέλω καθόλου φράουλες αυτήν την εποχή..
*Ενας φίλος μου στο facebook με προσφώνησε «κόλαση». Μα γιατί; Για τα επαγγελματικά μας μιλούσαμε μόνο.
*Εντάξει.. Γιώργο τ. Θα το παραδεχτώ ενώπιον όλων. Ήμουν κατά του facebook και τώρα έχω κολλήσει. Σταμάτα να χαμογελάς. Σε βλέπω..
*Πρέπει να πάω στο σπίτι ενός φίλου μου για να γράψουμε μουσική.. Θέλω τόσο πολύ αλλά δεν βρίσκω τον χρόνο να το κάνω. Μα, γιατί;;
*Γράφω αυτό το ποστ, απολαμβάνοντας παγωτό με γεύση σοκολάτα γάλακτος. *Το Πάσχα αργεί;
*Πρέπει να γράψω ένα θέμα για ένα περιοδικό της Θεσσαλονίκης που θα αφορά στην μητρότητα αλλά βαριέμαι του θανατά. Συγνώμη Αγγελική μου.. (σ.σ. η αρχισυντάκτρια μου)! Δεν έχω γίνει ακόμα μανούλα αλλά το θέμα θα το βρεις στο mail σου. Κάποια στιγμή..
*Ένα martini - vodka Χάρη..
*Την Παρασκευή είμαι καλεσμένη στον Βοτανικό (Ν. Θεοδωρίδου και Γ. Μαζωνάκης). Θεέ μου κάνε ένα θαύμα για να το γλυτώσω.. Δεν θα αντέξω..
*Συνεχίζω να απολαμβάνω το παγωτό!
*Πόσο με αγαπάς; Ελπίζω καθόλου..
*Η χειρότερη παράσταση που είδα φέτος είναι «Το θαύμα της Αννυ Σάλιβαν» με την Πέγκυ Τρικαλιώτη. Έλεος δηλαδή..
*Ξέχασα να βγάλω κάρτα απεριορίστων διαδρομών για το Μετρό. Ουφ!
*Θες να με ξεχάσεις;
*Το τραγούδι «Μη με κοιτάς» του Μιχάλη Χατζηγιάννη νομίζω πως με κάνει να νιώθω καλά..
*Επέστρεψα στην κατάψυξη, το υπόλοιπο παγωτό!
*Ο Τάκης θα πάει στο Βερολίνο.
*Τι είναι καλύτερο; Να είσαι ανήθικη ή ανήσυχη;
*Φούστα θα βάλω αύριο!
*Δεν ξέρω γιατί αισθάνομαι περίεργα αυτό το διάστημα..
*Το internet μου, αργεί.. Και όχι μόνο αυτό!
*Καληνύχτα σε όλους μας..