Αποφάσισα να κάνω τους φίλους μου ευτυχισμένους. Δηλαδή να με δουν ξανά να χαμογελάω, χωρίς να υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος και χωρίς να το απαιτούν οι περιστάσεις. Αυτό θα συμβεί μόνο αν αλλάξω δουλειά! Αν πάρω λίγο πιο σοβαρά την καριέρα μου (τι;;;), το μέλλον μου (το μακρινό..) και τα όνειρα που είχα κάνει κάπου, με κάποιους, κάποτε..
Αλήθεια! Το έχω πάρει στα σοβαρά.. το βιογραφικό μου έχει πάει παντού - κάτι σαν τα διαφημιστικά φυλλάδια των πολιτικών ένα πράγμα, μιλάω συνέχεια με γνωστούς που μπορεί να με βοηθήσουν, παίρνω τηλέφωνα, κάνω διπλοματικές κινήσεις.. οτι χρειάζεται δηλαδή προκειμένου να αφήσω πίσω μου τα δυο χειρότερα χρόνια της ζωής μου.
Και η αλήθεια είναι οτι υπήρξε ενδιαφέρον! Βέβαια.. Ενας ραδιοφωνικός σταθμός θα ήθελε να μου κάνει ένα δοκιμαστικό, μια εφημερίδα και ένα περιοδικό μηνιαίο ψάχνουν για ένα συντάκτη ενώ ένα κανάλι ευχαρίστως θα ήθελε να με δει.. Τέλεια; Φανταστικά και ακόμα παραπέρα! Εγώ όμως γιατί συνεχίζω να είμαι χάλια;
Μήπως επειδή όλες αυτές οι προτάσεις αφορούν σε θέσεις στην θεσσαλονίκη; Ε; Μήπως γιατί πρέπει να αφήσω την κατα τα άλλα όμορφη ζωή μου στην Αθήνα για να αποκτήσω επαγγελματικό ενδιαφέρον; Η ζωή είναι σκληρή μαζί μου! Οχι! Θα το θέσω αλλιώς. Η ζωή είναι αλλού! Μακριά κατά 510 χλμ. περίπου. Είμαι μακριά της! Να πάω κοντά της;
Θέλω ή δεν θέλω;
Ευχαριστήριο σημείωμα
Πριν από 20 ώρες