RSS

Από τότε που έγινα θεία..

βλέπω με άλλο μάτι όλα τα μωρά του κόσμου. Όπου και αν είμαι, όπου και αν τύχει να σταθώ και περάσει κάποιο ανήλικο από δίπλα μου, του πιάνω την κουβέντα αν είναι σε ηλικία που μπορεί να επικοινωνήσει. Αλλιώς ξεκινάω τον μονόλογο.. «έχω και εγώ μια ανιψούλα, το ίδιο όμορφη με σένα.. κτλ. κτλ. Το ίδιο έκανα και σήμερα το απόγευμα στο ΜΕΤΡΟ. Είδα ένα φανταστικό αγοράκι, του γέλασα πλατιά και την ώρα που πήγα να τον ρωτήσω πως το λένε, έτρεξε και πήγε στον μπαμπά του!
Φαντάσου τι θα του έχουν πει οι γονείς του -εν έτη 2010- για τους αγνώστους που του γελάνε/ μιλάνε. Ευτυχώς που δεν με έψαξε ο πατέρας του..

Κάπως έτσι.. Σας αφήνω για λίγες μέρες. Οι ολιγοήμερες διακοπές μου ξεκινούν από αύριο!!

Αγαπώ τις φίλες μου..

..γιατί δεν με πιστεύουν όταν τους λέω πως έχω μπλογκ και μπορώ να τις «ξεφτιλίσω» ανά πάσα στιγμή για αυτά που κάνουν..

Η Εύα βγήκε το σάββατο το μεσημέρι και ούτε λίγο, ούτε πολύ κατέληξε να πίνει mojito με κάτι φίλους της.. Όταν πια γύρισε το βράδυ στο σπίτι της, με πήρε τηλέφωνο -μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας- για να μου πεί πως τελικά δεν θα έρθει για ένα ποτό (σ.σ. τόσα είχε πιεί άλλωστε μέχρι εκείνη τη στιγμή) που θα πήγαινα με τον συνάδελφο μου τον Πάυλο. Όσο μιλάγαμε καθόταν στο πάτωμα γιατί μόνο εκεί δεν ζαλιζόταν. Εκεί την βρήκε και το επόμενο πρωί..

Η Ειρήνη βγήκε τη Παρασκευή το βράδυ με μια κολλητή της. Στη συνέχεια πήγε να την βρει στο κλαμπ που βρισκόταν και ο wannabe γκόμενος της, ο Μανώλης. Ομως.. κάποια στιγμή η Ειρηνούλα μου είδε μπροστά της δυο παλιούς της φίλους (τόσο απλά). Ξέχασε λοιπόν τον Μανώλη στη θέση του και έφυγε μαζί τους. Αλήθεια τον ξέχασε.. Θυμήθηκε πως τον είχε αφήσει πίσω, στο κλαμπ όταν πια της έστειλε μήνυμα για να την ρωτήσει που είναι;;;

Τέλος, η Τζο! Σε μια παρουσίαση βιβλίου τη στείλαμε αλλά γύρισε πίσω με όλα τα στοιχεία του dj. Ανάμεσα σε αυτά και το ΑΦΜ του. Ρεπορτάζ και έρευνα, όχι μαλακίες..

Είναι θεές.. Και χαίρομαι για όσα κάνουν. Και για όσα δεν κάνουν βεβαίως (thanks god!). Δεν θα σταθώ στο γεγονός πως μου λένε οτι όλα όσα κάνουν τα έχουν μάθει ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ (Τσ.. Τσ.. Τσ..), θέλω απλώς να μου πείτε ποια είναι η καλύτερη..

Εγώ πάντως, ξέρεις τι νομίζω;

..πως υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που κάποιος γίνεται «πρώην». Δεν αποκτά αυτόν τον τίτλο έτσι απλά, τυχαία.. Αρα όσο και να το παιδεύεις, όσο και να θες (τον άλλον/ την άλλη) πίσω, πρέπει να σεβαστείς την πραγματικότητα. Η ιστορία, στο μέλλον, θα σου αποδείξει πως δεν άξιζε!
Γιατί το λέω αυτό;

Τέσσερα χρόνια πριν, στο προηγούμενο Mundial εγώ τα είχα με τον Πάνο. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά και από τις δυο πλευρές όμως κάποιο διάστημα αργότερα ο Πάνος αποφάσισε πως τελικά θέλει να είναι μόνος του, πως δεν μπορεί τις δεσμεύσεις, τα τηλέφωνα, τα «που είσαι μωράκι;» κτλ..
(δεν θα σχολιάσω το πόσο είχα κλάψει)
Χαθήκαμε λοιπόν μέχρι που τον φετινό χειμώνα με βρήκε στο Facebook. Δεν είπαμε ποτέ τίποτα παραπάνω από ευχές και τυπικές κουβέντες.
Το θέμα όμως ξεκινάει «ξανά» πριν τρεις περίπου εβδομάδες όπου ο Πάνος αποφάσισε να επιστρέψει δριμμύτερος προτείνοντας μου να μου δώσει το τηλέφωνο του για να κανονίσουμε να πάμε σε συναυλία, για καφέ, να περπατήσουμε, να κάνουμε βόλτα με τα ποδήλατα μας, να μου μαγειρέψει.. Μόνο τα άπλυτα δεν πρότεινε να μου πλύνει..
Εγώ ήθελα να τον δω αλλά δεν αισθανόμουν παράλληλα πως είχα και κάτι να πω ή να μοιραστώ μαζί του.. Παρά ταύτα άκουσα τη φωνή της συνείδησης και μιας φίλης (που μου έλεγε πως πρέπει να δίνουμε στον κόσμο δεύτερες ευκαιρίες) και του τηλεφώνησα..
..
..
ΓΑΜΩΤΟ! Γιατί το έκανα αυτό; Δεν υπήρχε τελικά κανένας λόγος. Δεν τον μισώ αλλά δεν θέλω και «περσινά ξινά σταφύλια» στη ζωή μου. Εκείνος διατηρούσε τον ενθουσιασμό του και μου πρότεινε διάφορα.. Αλλά εγώ δεν ένιωσα ούτε το παραμικρό ενδιαφέρον να βρεθώ ξανά απέναντι του! Γιατί να το παιδέυουμε;
Όλα γίνονται για κάποιον λόγο..


Υγ. Ένας σέρφερ (όχι του διαδικτύου αλλά του αλμυρού νερού) μου πρότεινε να πάμε στα μέσα Ιουλίου στη Γαλλία. Εγώ όμως έχω άδεια την πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου. Τι να κάνω;

η λέξη που λατρεύω να μισώ!

ζέστη: η [zésti] & ζέστα η [zésta]: α. η λίγο ή πολύ υψηλή θερμοκρασία του περιβάλλοντος. ANT κρύο, δροσιά, ψύχρα: Ευχάριστη / γλυκιά / φοβερή / ανυπόφορη ~. Kάνει ~ σήμερα. ΦΡ ούτε κρύο* ούτε ~. β. (πληθ.) περίοδος υψηλής θερμοκρασίας, ο ζεστές μέρες (ιδ. του καλοκαιριού): Άρχισαν / έπιασαν οι ζέστες. Aκόμα δεν μπήκε το καλοκαίρι, και άρχισαν οι ζέστες. Έσφιξαν οι ζέστες, για πολύ ζεστές μέρες. ζεστούλα η YΠΟKΟΡ.


(σ.σ. και όμως κάτι διαφορετικό φαίνεται να συμβαίνει τούτο το καλοκαίρι! τίποτα δεν με έχει κάνει να ζητήσω πίσω τον χαμένο μου χειμώνα!!!!! περίεργο; δεν νομίζω...)

η "κυριακή" του κωνσταντίνου β. (ναι.. πάλι αυτό) νομίζω πως γράφτηκε (λίγο) και για μένα!

.."δεν είμαι παιδί, μα εσύ με κάνεις/
το βαλες σκοπό να με τρελάνεις/
μα μου αρέσει τόσο όταν κάνεις αστεία/
θέλω να σε πιάσω"..


μάλλον πρέπει να το ξεπεράσω αυτό το τραγούδι κάποια στιγμή!

«Έρωτα» ακούς..?

Το ΠΣΚ ήμουν Χαλκιδική. Ο φίλος μου ο Χάρης (από τη Θεσσαλονίκη) τον οποίο προσφωνώ χαριτολογώντας και «έρωτα», κάνεις δημόσιες σχέσεις σε ένα resort στο δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής και με είχε καλέσει για να χαλαρώσουμε.
Περάσαμε σούπερ παρά τον κακό καιρό! Ένα όμως είναι το περιστατικό που δεν θα ξεχάσουμε…

Την Κυριακή το πρωί τρώμε το πρωινό μας σε ένα καταπληκτικό χώρο δίπλα στη θάλασσα που γύρω - γύρω είχε τζάμι (θυμηθείτε αυτό το στοιχείο!!!!!). Έχουμε κακή διάθεση γιατί αφενός το προηγούμενο βράδυ είχαμε ξενυχτήσει και αφετέρου γνωρίζαμε πως το απόγευμα θα γυρνούσαμε εγώ Αθήνα και εκείνος Θεσσαλονίκη. Στην παρέα μας είναι και η Ειρήνη, ακόμα μια φίλη του «Έρωτα».
Καθώς τρώμε περνάει από δίπλα μας μια κοπέλα πάρα πολύ ψιλή, πάρα πολύ εύσωμη και πάρα πολύ ξανθιά. Φοράει δε μια πάρα πολύ στενή ροζ αθλητική φόρμα Adidas (τη σειρά με τις κορώνες που έχει σχεδιάσει η Stella Mac Cartney). Συγνώμη κιόλας αλλά θεωρώ πως η εμφάνιση της ήταν πολύ προκλητική – κοινώς δεν κοιτάχτηκε στον καθρέφτη, πριν βγει από το δωμάτιο της. Διότι.. «και εγώ κοπελιά θα ήθελα να κυκλοφορήσω γυμνή στους δρόμους, αλλά δεν το κάνω»..
Όλοι όσοι είναι στον ίδιο χώρο με μας γυρίζουν και την κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω, παράξενα ανάμεσα σε αυτούς και ο Χάρης- «Έρωτας» που έχει πεθάνει στα γέλια…
Αυτή δεν μασάει, προχωράει και «δείχνει» πως πάει προς την έξοδο.. έχει ύφος, τύπου «κοπήκατε όλοι;»..
Και εννοείται πως όλοι την ακολουθούν με το βλέμμα μέχρι που κάποια στιγμή ακούμε ένα «ΜΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΜ».. ακούγεται ένας εκκωφαντικός θόρυβος και εκείνη ξαφνικά πέφτει ζαλισμένη προς τα πίσω..
ΤΟ ΖΩΩΝ.. ΕΙΧΕ ΠΕΣΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΤΖΑΜΙ!

Mετά από αυτό ακούγεται η φωνή του Χάρη που λέει «η Stella Mac Cartney την μάρανε.. δεν κοιτάει να βάλει γυαλιά να βλέπει μπροστά της..»

τα συγχαρητήρια μου στους υπαλλήλους του αεροδρομίου "Μακεδονία"..

Την Κυριακή το βράδυ γυρίζω με δυο φίλους από Χαλκιδική στη Θεσσαλονίκη προκειμένου να πάρω το αεροπλάνο για Αθήνα. Στο ένα χέρι κρατάω την τσάντα μου και στο άλλο μια χειραποσκευή..
Περνάω από έλεγχο.. Στην τσάντα μου έχω το άρωμα μου (100 ml) και μια κρέμα σώματος (200 ml). Στην χειραποσκευή έχω μόνο ρούχα.

Εντοπίζουν "κάτι" από την ειδική οθόνη και μου λένε:
Υπαλληλος: "Ανοίξτε τη τσάντα σας και δώστε μας τη λίμα για τα νύχια".
Εγώ: "Μα δεν έχω λίμα μαζί μου".
Υπαλληλος: "Μα την βλέπω στην οθόνη.."
Εγώ: Δεν χρησιμοποιώ λίμα".
Υπάλληλος: "Και πως φτιάχνεται τα νύχια σας;"

Δεν του απαντάω, απλώς ανοίγω την τσάντα μου για να ψάξει και μόνος του φορώντας γάντια. Πιάνει με τα χέρια του και το άρωμα μου και την κρέμα μου αλλά παρόλο που το όριο είναι 50 ml, δεν του κάνουν εντύπωση.. απλώς συνεχίζει να ψάχνει για την λίμα. Ξεφύλλισε ακόμα και το δημοσιογραφικό μου τετράδιο για να δει μήπως την είχα ανάμεσα στις σελίδες! Μετά από 15 λεπτά και ενώ η ουρά από πίσω μου κόντευε να φτάσει στην πλατεία Αριστοτέλους, με άφησαν χαριστικά να περάσω, "και ας μην τους έδινα τη λίμα"..
Βέβαια θα έπρεπε να λέω "δόξα τον θεό..". Για σκέψου τι πέρασε και ο φίλος μου ο Βασίλης που πέντε λεπτά πριν από εμένα, τον έβαλαν να ανοίξει την ομπρέλα του γιατί έβλεπαν πως μέσα είχε κρύψει ένα μπουκάλι με νερό..

Ελληνική πραγματικότητα ή άνθρωπινη μαλακία;;;;

για τον αντώνη!

ο φίλος μου ο Αντώνης έχει πρόβλημα! θέλει κάποια που -μάλλον- "ανήκει" σε άλλον. του την πήρε μέσα από τα χέρια αυτός ο άλλος, καθώς είχε μια ευκαιρία να την κερδίσει αλλα δεν έκανε καμία κίνηση..
και αυτό το βράδυ μιζεριάζει.. μου μιλάει στο τηλέφωνο και νομίζω πως κλαίει! και τα βάζει με την τύχη του! και με τον εαυτό του όμως που δεν κινήθηκε όπως έπρεπε..

"στερνή μου γνώση, να σε είχα πρώτα.." που έλεγε και η συνονόματη γιαγιά μου!

κουράγιο μωρό μου!!!! τι σόι άνδρας είσαι;
ΟλΑ πΕρΝαΝε..